Κυριακή 11 Σεπτεμβρίου 2011

ΟΓΔΟΟ ΘΕΜΑ ΕΚΘΕΣΗΣ: ΡΑΤΣΙΣΜΟΣ




Α.  ΕΤΥΜΟΛΟΓΙΑ ΡΑΤΣΙΣΜΟΥ:

   Ετυμολογικά, ο «ρατσισμός» προέρχεται από την ισπανική λέξη raza και από την πορτογαλική raca που χρονολογούνται από το 13ο αιώνα. Και στις δύο αυτές γλώσσες η λέξη σχηματίσθηκε από τα αραβικά, στα οποία ras σημαίνει κεφάλι. 
   Οι Άραβες ήταν παλιά νομάδες και χωρισμένοι σε διαφορετικές φυλές. Κάθεμια από τις αραβικές αυτές φυλές είχε αυστηρή ιεραρχία και έναν αρχηγό ("κεφάλι"). Κάθε μέλος της φυλής όφειλε να γνωρίζει την καταγωγή του, η οποία προσδιόριζε την κοινωνική του θέση. Έτσι είχε τη δική του θέση, με τα δικαιώματα και τις υποχρεώσεις που απορρέουν από αυτή, μέσα στην ιεραρχία και μία συλλογική ταυτότητα. Η γνώση όμως της καταγωγής μεταβιβαζόταν προφορικά, από στόμα σε στόμα. Έτσι ο καθένας φρόντιζε να τη συγκρατεί στη μνήμη του, να την έχει μέσα στο «κεφάλι» του.

Β. ΙΣΤΟΡΙΚΗ ΑΝΑΔΡΟΜΗ ΤΗΣ ΡΑΤΣΙΣΤΙΚΗΣ ΙΔΕΟΛΟΓΙΑΣ:
  Ρατσιστικές εκδηλώσεις παρατηρούνται από τον 16ο αιώνα, από τότε που οι Ευρωπαίοι αποικιοκράτες μεταχειρίζονταν με απάνθρωπο τρόπο τους ιθαγενείς των χωρών του Νέου Κόσμου. Οι Ευρωπαίοι κατακτητές, στην προσπάθειά τους να διακαιολογήσουν την εκμετάλλευση των γηγενών και του τόπου τους, τόνιζαν την ανάγκη εκπολιτισμού τους, εφ' όσον ήταν -δήθεν- εκ φύσεως κατώτεροι. Έτσι τα πρώτα θύματα ρατσιστικών συμπεριφορών ήταν Αφρικανοί, Ασιάτες και οι ιθαγενείς κάτοικοι της Αμερικής, αλλά και όσοι άλλαξαν τόπο διαμονής λόγω της αποικιοκρατίας, όπως οι Ασιάτες και οι Ινδοί της Μεγάλης Βρετανίας ή οι Άραβες της Γαλλίας. Σ' αυτήν την περίπτωση γίνεται λόγος για βιολογικό ρατσισμό κατά την περιόδο της αποικιοκρατίας και κορυφώνεται με το καθεστώς του Apartheid  στη Ν. Αφρική.  (Το Apartheid (από την Αφρικάνικη λέξη που σημαίνει "διαχωρισμός") είναι ένας συστηματικός τρόπος θεσμοθέτησης φυλετικών διακρίσεων και διαχωρισμού που εφαρμόστηκε από την Κυβέρνηση της Νοτίου Αφρικής από το 1948 ως επίσημη πολιτική. Κάτω από το apartheid, στους μαύρους Νοτιοαφρικανούς, που είναι η πλειοψηφία των ανθρώπων της Νοτίου Αφρικής, δεν επιτρεπόταν η συμμετοχή στην πολιτική ζωή της χώρας και υπόκειντο σε εκατοντάδες καταπιεστικούς νόμους και κανονισμούς.
Η Γενική Συνέλευση και το Συμβούλιο Ασφαλείας είχαν κηρύξει το apartheid ασυμβίβαστο με το Χάρτη των Ηνωμένων Εθνών. Και τα δύο σώματα είχαν χαρακτηρίσει εκείνη την πολιτική ως έγκλημα κατά της ανθρωπότητας και είχαν καλέσει όλα τα κράτη να αναλάβουν δράση και να προωθήσουν τον τερματισμό του. http://www.kypros.org/Human_Rights/index21a.html
  Η πιο παράλογη και καταστροφική εκδήλωση του βιολογικού ρατσισμού ήταν ο ναζιστικός μύθος της "άριας φυλής" με αποτέλεσμα την εξολόθρευση με επιστημονικές μεθόδους περίπου έξι εκατομμυρίων Εβραίων, αλλά και διακοσίων χιλιάδων Τσιγγάνων στα στρατόπεδα συγκέντρωσης των Ναζί. Σύμφωνα με τις ναζιστικές θεωρίες η "αρία φυλή" θεωρείται ανώτερη από όλες τις υπόλοιπες, γι΄αυτό και κρίθηκε απαραίτητο να επικρατήσει αυτή σ' ολόκληρο τον κόσμο. Τις θεωρίες τους αυτές προσπαθούσαν να τις ενισχύσουν μέσω του προγράμματος ευγονικής "επιστήμης" το οποίο εκτελούσε δυναμικά μαζικές  στειρώσεις και ευθανασία σε "ανεπιθύμητα" στοιχεία του πληθυσμού στη Γερμανία και στις κατεχόμενες από τους Ναζιστές περιοχές. Υπολογίζεται ότι θανατώθηκαν συνολικά περίπου 200.000 άνθρωποι ως αποτέλεσμα αυτού του προγράμματος. (για την ιστορία της ευγονικής μπορείτε να διαβάσετε περισσότερα στον παρακάτω σύνδεσμο: http://thenetwar.com/2009/11/i-istoria-tis-evgonikis/ ). Πέραν του προγράμματος αυτού, με τους νόμους της Νυρεμβέργης καταργήθηκαν όλα τα πολιτικά και ατομικά δικαιώματα για όσους δεν ήταν αμιγώς Γερμανοί, ενώ απαγορεύτηκαν και οι μεικτοί γάμοι.
  Έτσι λοιπόν από τα τέλη του 19ου, αλλά και κατά τον 20ο αιώνα ο ρατσισμός έπαιρνε στην Ευρώπη μια ψευδοεπιστημονική βιολογική επίφαση που θα οδηγούσε αργότερα σε γενοκτονίες, όπως αυτή των Εβραίων και των Τσιγγάνων. Στη διάρκεια του 20ου αιώνα οι εκρήξεις ρατσιστικής βίας σε Ευρώπη, ΗΠΑ και Ν. Αφρική ήταν αλλεπάλληλες με πολλά θύματα. 
    Ένα από τα πιο χαρακτηριστικά παραδείγματα βίαιης ρατσιστικής συμπεριφοράς αποτελεί η δράση της Κουκ Κλουξ Κλαν, μιας μυστικής, τρομοκρατικής αμερικανικής οργάνωσης που ιδρύθηκε το 1865 και ήταν υπέρ των φυλετικών διακρίσεων. Τα μέλη της φορούσαν άσπρους μανδύες με κουκούλα στο κεφάλι. Μετά τον Α΄ παγκόσμιο πόλεμο η οργάνωση είχε 1.000.000 μέλη. Η δραστηριότητά της δεν περιοριζόταν μόνο κατά των μαύρων αλλά και εναντίον των Εβραίων, των καθολικών, των Ιαπώνων και των Κομμουνιστών. Η ιστορία της οργάνωσης είναι γεμάτη από πράξεις βίας και τρομοκρατίας. 
    Η Ελλάδα γενικά απείχε από όλες αυτές τις ρατσιστικές εκδηλώσεις του 20ου αιώνα λόγω των ιστορικών συνθηκών. Τώρα όμως που και η ίδια γίνεται χώρα υποδοχής μεταναστών, αρκετοί Έλληνες είναι αυτοί που ενοχλούμενοι από τη μεταναστευτική αυτή κίνηση, αυξάνουν τη δράση τους μέρα με τη μέρα. Με αυτές τις σκέψεις είναι ανησυχητική η έκθεση του Ευρωβαρόμετρου για το 2000 που δημοσιεύτηκε στα ΝΕΑ: Το 21% των Ελλήνων που ενοχλούνται από  την παρουσία ανθρώπων άλλου θρησκεύματος, το 24% που ενοχλούνται από την παρουσία ανθρώπων άλλης φυλής, και το απροσδόκητο 38% των Ελλήνων που ενοχλούνται από την παρουσία ανθρώπων άλλων εθνικοτήτων στη χώρα μας, συνθέτουν ένα ιδιαιτέρως ανησυχητικό φαινόμενο.

   Αξίζει, λοιπόν, επιλογικά να αναφερθεί η 21η Μαρτίου ως η παγκόσμια ημέρα κατά του ρατσισμού και των φυλετικών διακρίσεων (όπως ορίστηκε από τον ΟΗΕ), για να τιμηθεί ηεκείνη η μέρα όταν έγινε η «Σφαγή του Σαπερβιλ»: 70 μαύροι ειρηνικοί διαδηλωτές σκοτώθηκαν σε διαδήλωση κατά του Απαρτχάιντ (των ρατσιστικών νόμων της χώρας δηλαδη) στην πόλη Σάρπβιλ της Ν. Αφρικής. Η 21η Μαρτίου καθιερώθηκε λοιπόν ως ημέρα αφιερωμένη κατά του ρατσισμού και των φυλετικών διακρίσεων. Μάλλον σχήμα οξύμωρο  αφού ακόμα και σήμερα ο ρατσισμός δεν έχει εκλείψει ως φαινόμενο στις «πολιτισμένες» κοινωνίες μας. 
(Ψαράκη Μάρω)

ΔΕΙΤΕ:

-  Ένα ντοκιμαντέρ από το ψηφιακό αρχείο της ΕΡΤ:
http://www.ert-archives.gr/V3/public/pop-view.aspx?tid=7344&tsz=0&act=mMainView

"Το ντοκιμαντέρ έχει ως θέμα την ιστορία και τις καταβολές των τσιγγάνων, καθώς και τη σημερινή τους διαβίωση στην ΕΛΛΑΔΑ. Παρακολουθούμε πλάνα από την καθημερινή τους ζωή και τις δραστηριότητές τους, όπως για παράδειγμα το γάμο ή τα γλέντια τους. Δε λείπουν βέβαια και οι αναφορές στα προβλήματα που αντιμετωπίζουν και στο ρατσισμό που υφίστανται."


- Την ταινία "The Hurricane" ( Τυφώνας: η αληθινή ιστορία)
"Όσοι περιμένατε με τον "Τυφώνα" να εντρυφήσετε στις σκοτεινές γωνιές ενός ακόμα κλασσικού δικαστικού δράματος, μάλλον κερδίσατε τελικά κάτι παραπάνω. Ο "Τυφώνα" δεν είναι μόνο αυτό, δεν έχει ως αυτοσκοπό του να μας βάλει στη λογική παρακολούθηση μιας δίκης αλλά να μας πάει ένα βήμα πιο πέρα. Να ασκήσει σκληρή κριτική στο έναντι στον κοινωνικό ρατσισμό και στα σύγχρονα δικαστικά και πολιτικά συστήματα που είναι ικανά να δικάσουν και να καταδικάσουν έναν άνθρωπο απλά και μόνο γιατί είναι διαφορετικός κι έτσι τους βολεύει... " - διαβάστε περισσότερα για την κριτική της ταινίας στο παρακάτω site : http://cine.gr/film.asp?id=1330&page=4





ΔΙΑΒΑΣΤΕ:


- "Ο ρατσισμός όπως τον εξήγησα στην κόρη μου" , Ταχάρ Μπεν Τζελούν. (http://e-vivlia.blogspot.com/2007/11/blog-post_7175.html)
- "Η παγκοσμιοποίηση του ρατσισμού", από μια ομάδα συγγραφέων (http://www.biblionet.gr/main.asp?page=showbook&bookid=107398)

ΑΚΟΥΣΤΕ:

Όλα τα τραγούδια από το δίσκο "Τα Νέγρικά" του Μ. Λοϊζου που έχουν ως θέμα τους τις φυλετικές διακρίσεις της εποχής εκείνης και την άνιση μεταχείριση των νέγρων έναντι των λευκών (ενδεικτικά: "Τι έχουν να χωρίσουνε", " Ο γέρο νέγρο Τζιμ")

- "Μες στου Βοσπόρου τα στενά", ερμηνεία: Γ. Νταλάρας


ΕΙΔΗ ΡΑΤΣΙΣΜΟΥ:

   Πέρα από το φυλετικό ρατσισμό (για τον οποίο έγινε λόγος παραπάνω) που υποστηρίζει τη διάκριση των φυλών με βάση κάποια εξωτερικά γνωρίσματα, ο ρατσισμό διακρίνεται και σε: 
- κοινωνικό ρατσισμό: τα άτομα διακρίνονται με βάση την κοινωνική θέση και συμπεριφορά, την οικονομική άνεση, το φύλο, κάποια ιδιαιτερότητα ή απόκλιση από τους γενικά αποδεκτούς κανόνες κοινωνικής συμπεριφοράς.
-θρησκευτικό ρατσισμό: τα άτομα διακρίνονται με βάση τις θρησκευτικές τους πεποιθήσεις.
-εθνικό ρατσισμό: τα άτομα διακρίνονται με βάση την εθνικότητά τους. Σύμφωνα μ' αυτό το δόγμα ένα έθνος αισθάνεται ότι υπερέχει έναντι των άλλων (εθνικισμός, σοβινισμός) 


ΚΕΙΜΕΝΟ 1.
Ζ. Παπαδημητρίου
Ο ευρωπαϊκός ρατσισμός

   Μισό αιώνα μετά τη λήξη του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου η Ευρώπη βρίσκεται και πάλι αντιμέτωπη με τα φαντάσματα του παρελθόντος. Κι ενώ στις χώρες του πάλαι ποτέ «υπαρκτού σοσιαλισμού» βρίσκονται σε έξαρση οι εθνικισμοί προκαλώντας αποσχιστικά κινήματα και αιματηρές συγκρούσεις, στη δυτική Ευρώπη πληθαίνουν καθημερινά τα κρούσματα ρατσιστικής βίας σε βάρος των μεταναστών. Φαινόμενα ρατσισμού αντισημιτικής ή και αντινέγρικης χροιάς είχαν εμφανιστεί και νωρίτερα, ιδιαίτερα στη Γερμανία, η έκτασή τους ωστόσο ήταν περιορισμένη, αφού η εμπειρία του ναζισμού καθώς και το αντιαποικιοκρατικό κλίμα που επικράτησε μεταπολεμικά δεν ευνοούσαν τη διάδοση ρατσιστικών απόψεων και πολύ λιγότερο την εμφάνιση ρατσιστικού κινήματος.
   Συχνά, τόσο από τα ΜΜΕ όσο και από τους διάφορους κοινωνικούς και πολιτικούς φορείς, αναφέρεται ότι η αναβίωση του ρατσισμού οφείλεται κυρίως στην οικονομική κρίση και πιο συγκεκριμένα στην ανεργία που πλήττει τελευταία τις χώρες – μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης και όχι μόνο αυτές. Η άποψη αυτή όμως δεν ευσταθεί. Η ανεργία είναι μάλλον η αφορμή και όχι η γενεσιουργός αιτία του ρατσισμού, οι καταβολές του οποίου θα πρέπει να αναζητηθούν πρωτίστως στο αποικιακό παρελθόν της Ευρώπης, το οποίο, ως φαίνεται, επηρεάζει ακόμη έντονα τόσο την κοσμοαντίληψη όσο και τις συνειδήσεις πολλών ανθρώπων, και συνακόλουθα τη στάση τους απέναντι στους μετανάστες γενικά και στους οικονομικούς και πολιτικούς πρόσφυγες ειδικότερα που προέρχονται από τις χώρες του λεγόμενου Τρίτου Κόσμου.
   Η άποψη[…] ότι η Ευρώπη κινδυνεύει να αλλοιωθεί από την παρουσία των μεταναστών, όσο κι αν αποστασιοποιείται από τον παραδοσιακό βιολογικό ρατσισμό καθώς επικαλείται πολιτιστικά κυρίως κριτήρια, εκφράζει σε τελευταία ανάλυση την ίδια λογική. Το «Φρούριο Ευρώπη» με τις ερμητικά κλεισμένες πύλες τους λιμοκτονούντες του πλανήτη μας αποτελεί τη σύγχρονη εκδοχή του ρατσιστικού μύθου της «άριας φυλής», που κόστισε, ως γνωστόν, στο παρελθόν τη ζωή εκατομμυρίων ανθρώπων.
   Η αναζήτηση «αποδιοπομπαίων τράγων» υποδηλώνει πάντα την ύπαρξη στερεοτύπων, τα οποία και ενεργοποιούνται σε περιόδους κρίσης, όταν οι άνθρωποι δεν μπορούν, λόγω της χειραγώγησης που υφίστανται, ή και δε θέλουν να κατανοήσουν τα πραγματικά αίτια της κακοδαιμονίας τους.
Ο ρατσισμός στη σημερινή του μορφή δεν είναι δυνατόν να αντιμετωπιστεί αποτελεσματικά χωρίς την κατανόηση των διαδικασιών που οδήγησαν στην ιστορική συμβίωση του ευρωπαϊκού πολιτισμού και της φυλετικής ιδέας από το 18ο αιώνα και εντεύθεν, γεγονός που επέδρασε καταλυτικά στις σχέσεις της Ευρώπης με τον έξω κόσμο και πολύ περισσότερο με τις πρώην αποικίες.

Α. Να αποδώσετε περιληπτικά το νόημα του κειμένου με 100 -120 λέξεις.
Β1.  "Το «Φρούριο Ευρώπη» με τις ερμητικά κλεισμένες πύλες τους λιμοκτονούντες του πλανήτη μας αποτελεί τη σύγχρονη εκδοχή του ρατσιστικού μύθου της «άριας φυλής», που κόστισε, ως γνωστόν, στο παρελθόν τη ζωή εκατομμυρίων ανθρώπων.": Να σχολιάσετε την παραπάνω περίοδο σε 100-120 λέξεις.
Β2. Να βρείτε τη δομή και τον τρόπο ανάπτυξης της δεύτερης παραγράφου.
Β3. "Συχνά... και όχι μόνο αυτές": Να εντοπίσετε το είδος της σύνταξης και στη συνέχεια να το αλλάξετε.
Β4. α. Να γράψετε πέντε ομόρριζα της λέξης φαινόμενα. β. Να γράψετε πέντε λέξεις με δεύτερο συνθετικό τη λέξη έργο.
Γ. Στέλνετε μια επιστολή στο Εθνικό Συμβούλιο Νεολαίας στην οποία καταθέτετε τους προβληματισμούς σας σχετικά με τις επιπτώσεις του ρατσισμού. Παράλληλα, προτείνετε και τρόπους αντιμετώπισης του φαινομένου (500-600 λέξεις)

ΚΕΙΜΕΝΟ 2.



Η επίκαιρη αρχή της ανοχής

   Ίσως να ήταν ωραίο να ζούσαμε σ' έναν κόσμο όπου οι συγχωριανοί μας, οι κοντοχωριανοί μας, οι κάτοικοι της γειτονικής πόλης και της μακρινής και ολόκληρης της πατρίδας θα είχαν τις ίδιες αντιλήψεις με μας, θα πίστευαν στους ίδιους θεούς και θα τους προσκυνούσαν με τον ίδιο τρόπο, θα μίλαγαν την ίδια γλώσσα, θα είχαν τις ίδιες ιστορικές μνήμες. Η ζωή θα κυλούσε σ' έναν παράδεισο «εθνικής καθαρότητας» που θα ήταν ταυτόχρονα και «φυλετική», θρησκευτική ή ό,τι άλλο. Χωρίς παραφωνίες, χωρίς μειονότητες που να ζητούν δικαιώματα και προστασίες, με μόνες παραδεκτές αποκλίσεις σε κάποια θέματα πολιτικών επιλογών - αλλά κι αυτές μέσα σε προκαθορισμένα εθνικά πλαίσια. Πολλή τάξη και κάμποση πλήξη...
   Το όραμα αυτό σπάνια ανταποκρίνεται σε κάποια πραγματικότητα και, στις μέρες μας, λιγότερο από άλλοτε. Και μόνες οι μετακινήσεις πληθυσμών, άλλες θελημένες κι άλλες αποτέλεσμα προσφυγιάς, που χαρακτηρίζουν την εποχή μας, θα αρκούσαν για να διαταράξουν την υποθετική αρμονία της καθαρότητας. Αλλά το φαινόμενο έχει, προπάντων στη Βαλκανική περιοχή μας, βαθύτερες ιστορικές ρίζες: ύστερα από αιώνες διαβίωσης στο ενιαίο αλλά πολυεθνικό και πολυθρησκευτικό κράτος της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, η γεωγραφία δεν αντιστοιχεί πια με καθαρά περιγράμματα εθνικής ή θρησκευτικής συνείδησης. Χριστιανός ή μουσουλμάνος, Έλληνας, Αρβανίτης ή Σλάβος, ο υπήκοος του σουλτάνου μπορούσε να ζήσει και να ριζώσει όπου ήθελε, ανάλογα με τις δουλειές του ή τις προτιμήσεις του ή κάποιες επιμιξίες. [...]
   Το πρόβλημα μπορεί να πάρει διαστάσεις εκρηκτικές και δεν επιδέχεται παρά μια μονάχα λύση: την αποδοχή της συμβίωσης μέσα στην πολυεθνικότητα και την πολυθρησκευτικότητα. Κάτω από αυτές τις συνθήκες υπέρτατη αρετή γίνεται η ανοχή: πλησίον δεν είναι μόνον όποιος μας μοιάζει, αλλά και όποιος διαφέρει ριζικά από μας - κι αυτόν πρέπει να μάθουμε να τον ανεχόμαστε ή, καλύτερα, να τον αγαπάμε, όπως είναι.
   Οι εναλλακτικές λύσεις είναι λύσεις βαρβαρότητας. Η εθνική κάθαρση δεν σημαίνει παρά την εκμηδένιση του διαφορετικού και, βέβαια, ο αποτελεσματικότερος τρόπος εκμηδένισης είναι η θανάτωσή του. Αυτό που, από χρόνια τώρα, γίνεται στην τέως μεγάλη Γιουγκοσλαβία είναι η ίδια βαρβαρότητα που προκάλεσε και παλαιότερα τις γενοκτονίες (Αρμένιοι, Κούρδοι, Εβραίοι, Τσιγγάνοι, Τιμόρ στον Ειρηνικό, αντίπαλες φυλές στην Αφρική, εκχριστιανισμός της Κεντρικής Αμερικής – ο κατάλογος είναι ατέλειωτος). Κοινή ρίζα όλων αυτών των εγκλημάτων κατά τμημάτων της ανθρωπότητας είναι η αναγωγή του διαφορετικού σε εχθρικό.
   Ως αντίδοτο μπορεί να λειτουργήσει η μετριοπάθεια κάποιου σχετικισμού. Ο φανατισμός της απόλυτης αλήθειας σβήνει τα περιθώρια ανοχής: αν η αλήθεια είναι μία και την κατέχουμε «εμείς», όλοι οι άλλοι πλανώνται και η παρουσία τους (ακόμα και στη ζωή) δεν είναι παρά μια ανωμαλία, μια επιβίωση της πλάνης, κάτι που η φυσική εξαφάνισή του θα αποκαταστήσει την κανονική τάξη των πραγμάτων. Στο χριστιανικό κυνήγι των αιρέσεων, η ανωμαλία λεγόταν αμαρτία και η καταπολέμηση της αμαρτίας γινόταν με το θάνατο του αμαρτωλού, στη φωτιά ή με άλλα μέσα. Και με τη συνείδηση πάντα ήσυχη, αφού όλα γίνονταν για την προάσπιση της μιας και μόνης αλήθειας.
   Η αριθμητική σχέση των διαφόρων εθνικών ή θρησκευτικών ομάδων δεν πρέπει να έχει αποφασιστική σημασία. Βεβαίως, στη δημοκρατία οι περισσότεροι αποφασίζουν, αλλά σε ευαίσθητα συνειδησιακά θέματα το καλύτερο είναι κανείς να μην αποφασίζει για κάποιον άλλον. Δεν αρκεί η εξασφάλιση ενός συστήματος προστασίας των μειονοτήτων, με κάποια δικαιώματα και με περισσότερα παράπονα. Το θέμα είναι πώς κανείς δεν θα αισθάνεται ως μειονότητα. Κι αυτό μπορεί να πραγματοποιηθεί μόνον όταν ο κρατικός μηχανισμός υιοθετεί μια στάση ουδετερότητας, αφήνοντας τις διάφορες εθνικές ή θρησκευτικές ομάδες να αναπτύσσουν παράλληλα τις δραστηριότητες τους, χωρίς κρατικές προτιμήσεις και ευλογίες. [...]
Γεώργιος Α. Κουμάντος, από τον Τύπο

Α. Να ενημερώσεις την τάξη σου για το περιεχόμενο του κειμένου με γραπτή περίληψή του σε 100-120 λέξεις.
Β1. Πότε ένας άνθρωπος είναι, κατά το συγγραφέα, ανεκτικός και πότε ένα κράτος;
Β2. Με ποιο επιχείρημα τεκμηριώνει ο συγγραφέας τη θέση που διατυπώνει στην τέταρτη παράγραφο του κειμένου: «Οι εναλλακτικές λύσεις είναι λύσεις βαρβαρότητας» και πώς επιβεβαιώνει την επιχειρηματολογία του;
Β3. α. αποκλίσεις
, πλήξη, διαταράξουν, ριζικά, προάσπιση, πλάνης: Να γράψετε από μια συνώνυμη για τις παραπάνω λέξεις.
   β.  παραδεκτές, προκαθορισμένα, σπάνια, θελημένες, μειονότητα, σχετικισμού: Να γράψετε από μια αντώνυμη γι τις παραπάνω λέξεις.
 Β4. Συμπλήρωσε ένα ουσιαστικό σε γενική πτώση, όπως στο παράδειγμα που ακολουθεί, και σχημάτισε ονοματικά σύνολα.

ανοχή προσβολής
κατοχή ………………
ενοχή ………………
συνοχή ………………
παροχή ………………

Β5. « Κι αυτό μπορεί να πραγματοποιηθεί μόνον όταν ο κρατικός μηχανισμός υιοθετεί μια στάση ουδετερότητας»: Να αναγνωριστεί το είδος της σύνταξης και να μετατραπεί στο άλλο είδος (όπου είναι δυνατό).
Β6. Να χρησιμοποιήσεις σε προτάσεις τις λέξεις του κειμένου ρίζα και εκρηκτικός με την κυριολεκτική και μεταφορική τους σημασία.
Γ. Να γράψεις ένα άρθρο για τις επιπτώσεις του εθνικισμού τόσο στις διεθνείς σχέσεις των χωρών όσο και στην κοινωνική και πολιτική ζωή ενός έθνους. Η έκταση του κειμένου σου να είναι 450 – 500 λέξεις.
 







Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου