ΠΡΩΤΟ ΘΕΜΑ ΕΚΘΕΣΗΣ: ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝΕΝΔΙΑΦΕΡΟΝΤΑ ΑΡΘΡΑ:
http://www.greenpeace.org/greece/el/new/oikologiki-katastrofi/
«Αν το κλίμα ήταν τράπεζα θα το είχατε ήδη σώσει» Ούγκο Τσάβες, ηγέτης της Βενεζουέλας. Στη σύνοδο της Κοπεγχάχης για την κλιματική αλλαγή, το 2009.
ΕΡΩΤΗΣΗ: Νομίζετε ότι το πρόβλημα της καταστροφής του περιβάλλοντος μπορεί να χαρακτηρισθεί πολιτικό πρόβλημα; Αιτιολογείστε την απάντησή σας (120 λέξεις)
Ο εφιάλτης της Περσεφόνης
Εκεί που φύτρωνε φλησκούνι κι άγρια μέντα
κι έβγαζε η γη το πρώτο της κυκλάμινο
τωρα χωριάτες παζαρεύουν τα τσιμέντα
και τα πουλιά πέφτουν νεκρά στην υψικάμινο.
Εκεί που σμίγανε τα χέρια τους οι μύστες
ευλαβικά πριν μπουν στο θυσιαστήριο
τώρα πετάνε τ' αποτσίγαρα οι τουρίστες
και το καινούριο παν να δουν διυλιστήριο.
Εκεί που η θάλασσα γινόταν ευλογία
κι ήταν ευχή του κάμπου τα βελάσματα
τώρα καμιόνια κουβαλούν στα ναυπηγεία άδεια κορμιά, σιδερικά, παιδιά κι ελάσματα.
Κοιμήσου, Περσεφόνη, στην αγκαλιά της γης
στου κόσμου το μπαλκόνι ποτέ μην ξαναβγείς
Νίκος ΓκάτσοςΑκούστε...http://www.youtube.com/watch?v=lImBKj9KV0k
Δείτε..
-"Οogruk Σημαίνει Πετρέλαιο": Ένα ντοκιμαντέρ της σειράς του Μega "Εμπόλεμη ζώνη" του Σωτήρη Δανέζη και του Δημήτρη Γεράρδη για τις επιπτώσεις του πετρελαίου στην καθημερινότητα των ιθαγενών της Αλάσκας.
Διαβάστε γι' αυτό το ντοκιμαντέρ: http://www.nooz.gr/page.ashx?pid=9&aid=105569&cid=153
- "Home": Ένα ντοκιμαντέρ - ύμνος στην ανθρωπότητα και τον πλανήτη. Διαβάστε γι' αυτό το ντοκιμαντέρ και δείτε trailer: http://magoulaonline.gr/2010/06/7738
- "Τhe cove" (=O Όρμος): Ένα ντοκιμαντέρ για την σφαγή δελφινιών στην Ιαπωνία, του διάσημου Ελληνοαμερικανού φωτογράφου Louie Psihoyos, που το 2009 κέρδισε το βραβείο όσκαρ. Διαβάστε γι' αυτό το ντοκιμαντέρ και δείτε trailer: http://www.econews.gr/2010/12/22/news-wwf-ormos/
http://www.youtube.com/watch?v=jBf945lh-zcKEIMENO
«Οι δέκα πληγές της Γης» είναι το κέντρο γύρω από το οποίο αναπτύσσεται η καταπληκτική ανάλυση του «Πουέν» για την κατάσταση της Γης. Την κωδικοποίηση ανέλαβε ο Κλάους Τέπφερ, επικεφαλής του προγράμματος του Ο.Η.Ε. για το περιβάλλον.·*
Η υποβάθμιση του εδάφους. Τονίζεται λιγότερο από το φαινόμενο του θερμοκηπίου και τη μόλυνση της ατμόσφαιρας, αλλά είναι καταστροφή. Μειώνεται συνεχώς η γονιμότητα των καλλιεργήσιμων εκτάσεων. Στην Αφρική, την Ασία και τη Λατινική Αμερική το έδαφος διαβρώνεται, καθώς εξαφανίζονται τα δάση και οι εκτάσεις καλλιεργούνται εντατικότατα. 0 αέρας και η βροχή εξαφανίζουν 100 τόνους γόνιμο χώμα ανά εκτάριο το χρόνο. Ότι απομένει καταστρέφεται από χημικές ουσίες.
2. Οι κλιματολογικές αλλαγές και η ενεργειακή σπατάλη. Το φαινόμενο του θερμοκηπίου απειλεί ολόκληρη την ανθρωπότητα, με την αύξηση της στάθμης της θάλασσας και της θερμοκρασίας. Η Διάσκεψη του Ρίο απέτυχε και η Διάσκεψη του Κιότο δεν πέτυχε ουσιώδεις μειώσεις των εκπομπών ατμοσφαιρικών ρύπων.
3. Καταστροφή της χλωρίδας και της πανίδας. Με την αύξηση των αστικών περιοχών, των ζωνών καλλιέργειας και της μόλυνσης εξαφανίζονται εκατομμύρια είδη φυτών και ζώων, που θα μπορούσαν να χρησιμεύσουν στην παρασκευή φαρμάκων και στην αποκατάσταση «περιβαλλοντικών τραυμάτων».
4. Η καταστροφή των δασών. Στο παρελθόν έχασαν τα δάση τους οι εύκρατες χώρες. Τώρα υλοτομούνται τα τροπικά δάση και χάνονται οι πνεύμονες της Γης, που φιλοξενούν χιλιάδες είδη ζώων και φυτών, τα οποία επίσης εξαφανίζονται.
5. Απειλές στο πόσιμο νερό. Το πόσιμο νερό αφενός μολύνεται και μολύνει τον πληθυσμό, κυρίως στις τρίτες χώρες, αφετέρου εξαντλείται. Οι ειδικοί εκτιμούν ότι το ένα τέταρτο του κόσμου θα υποφέρει από χρόνια έλλειψη νερού, στις αρχές του επόμενου αιώνα. Το νερό δεν παρασκευάζεται. Ο άνθρωπος μπορεί και οφείλει να το συντηρεί και να το προστατεύει. Η έλλειψή του προκαλεί πολέμους.
6. Χημική μόλυνση. Τα συνθετικά χημικά προϊόντα μολύνουν αέρα, νερό, γη, θάλασσα, ζώα, φυτά και ανθρώπους, περνώντας στην αλυσίδα διατροφής. Πλέον μολύνονται η Αρκτική και η Ανταρκτική.
7. Η άναρχη αστικοποίηση. Η δημογραφική έκρηξη, κυρίως στις αναπτυσσόμενες χώρες, και η καταστροφή της υπαίθρου προκαλούν συγκέντρωση πληθυσμών σε αστικές περιοχές, που διογκώνονται χωρίς σχεδιασμό. Εκατομμύρια άνθρωποι συσσωρεύονται σε παραγκουπόλεις, με άθλιες συνθήκες υγιεινής. Πρόκειται για το νέο κακό του πολιτισμού μας.
8. Η υπερεκμετάλλευση των θαλασσών και η μόλυνση των ακτών. Οι πλουτοπαραγωγικές πηγές των ωκεανών δεν είναι ανεξάντλητες. Οι θάλασσες αλιεύονται ανελέητα και πολλές φορές τα ψάρια μολύνονται από τα απόβλητα του πληθυσμού (βαρέα μέταλλα κ.λπ.), ο οποίος μάλιστα στριμώχνεται στις ακτές. Το ένα τρίτο των ακτών του κόσμου (το 80% στην Ευρώπη) έχουν πληγεί κατ' αυτόν τον τρόπο.
9. Η ατμοσφαιρική μόλυνση. Οι κεντρικές θερμάνσεις, οι βιομηχανίες και οι μεταφορές γεμίζουν με ρύπους τον αέρα. Το μεγαλύτερο πρόβλημα υφίσταται στην ανατολική Ευρώπη. Ο αέρας μολύνεται και από τις όξινες βροχές, που πλέον εμφανίστηκαν στην Ασία και στη Λατινική Αμερική.
10. Πάνω από τους πόλους η τρύπα του όζοντος. Παρά τη συνθήκη του Μόντρεαλ, η τρύπα κάθε άνοιξη μετριέται σε 20-30% απώλειες όζοντος στην Αρκτική, και περισσότερο από 50% στην Ανταρκτική, λόγω της συνεχούς χρήσης χλωροφθοραν- θράκων. Αν η συνθήκη του Μόντρεαλ τηρηθεί αυστηρά, η τρύπα του όζοντος ίσως κλείσει το 2050.
Οι περισσότερες, αν όχι όλες οι πληγές, γιατρεύονται, εφόσον οι αναπτυγμένες χώρες υιοθετήσουν οικονομικές και οικολογικές τεχνικές για την παραγωγή ενέργειας και τις προμηθεύσουν και στις αναπτυσσόμενες.
Από έρευνα του γαλλικού περιοδικού Le point - αναδημοσίευση στην εφημ. Ελευθεροτυπία επιμέλεια: Θ. Κανέλλος
ΕΡΩΤΗΣΕΙΣ:
1. Σύμφωνα με το κείμενο, η έλλειψη πόσιμου νερού προκαλεί πολέμους. Πώς αντιλαμβάνεστε αυτή τη θέση;
2. Να ιεραρχήσετε τις καταστροφές που καταγράφονται στο άρθρο:
α. ανάλογα με την επίδραση στην καθημερινή μας ζωή.
β. ανάλογα με το βαθμό επικινδυνότητας για τον πλανήτη.
Να αιτιολογήσετε την απάντησή σας.
(Το παραπάνω κείμενο και οι ερωτήσεις, είναι παρμένα από το βιβλίο «Η Νεοελληνική Γλώσσα και Έκθεση στο ενιαίο λύκειο» Π. Οικονόμου και Κ. Παπαϊωάννου, εκδ. Πατάκη)
KEIMENO
Αλέκος Γεωργόπουλος, «Η προβληματική της περιβαλλοντικής εκπαίδευσης», (διασκευή), Οικολογία και επιστήμες του περιβάλλοντος, Αθήνα 1998
Κατά τις τελευταίες δεκαετίες έγινε αντιληπτό ότι η ανθρώπινη κοινωνία, στην προσπάθειά της για διαρκή οικονομική ανάπτυξη, προκαλεί τεράστιες αλλαγές στον πλανήτη Γη: σπαταλά με όλο και αυξανόμενους ρυθμούς τους φυσικούς πόρους, ρυπαίνει όλο και εντονότερα τον αέρα, το έδαφος και τα νερά, προκαλεί την εξάλειψη όλο και περισσότερων ειδών πανίδας και χλωρίδας. Παράλληλα, φάνηκε πως η οικονομική ανάπτυξη, όπως τη γνωρίσαμε κατά τις τελευταίες δεκαετίες, παράγει όχι μόνο πλούτο αλλά και βαθιά φτώχεια (όχι μόνο στον Τρίτο Κόσμο αλλά και στις ΗΠΑ και στην Ευρώπη ο αριθμός των φτωχών αυξάνεται συνέχεια). Ο προβληματισμός αυτός καταλήγει στο συμπέρασμα ότι αυτού του είδους η οικονομική ανάπτυξη δεν μπορεί να συνεχιστεί επ’ άπειρον. Είμαστε πολύ κοντά στα «όρια της ανάπτυξης». Η αμφισβήτηση της ανάπτυξης οδήγησε στην πρόκριση ενός εναλλακτικού μοντέλου, αυτού της αειφόρου ανάπτυξης. Αειφόρος ονομάστηκε η ανάπτυξη που ικανοποιεί τις ανάγκες των τωρινών γενεών, χωρίς να εμποδίζει τις μελλοντικές γενεές να ικανοποιήσουν τις δικές τους ανάγκες.
Συναφής με την πιο πάνω άποψη θεωρείται η ολιστική άποψη για τον κόσμο, ως παράμετρος που οφείλει να διαποτίζει την περιβαλλοντική εκπαίδευση, η οποία έχει αντικείμενο μελέτης το περιβάλλον και στόχο τη βελτίωση της ποιότητάς του. Το περιβάλλον είναι ανάγκη να θεωρείται στην ολότητά του, εξεταζόμενο από οικολογική, κοινωνική, πολιτική, οικονομική, πολιτιστική άποψη. Όλες αυτές οι απόψεις έχουν σχέση μεταξύ τους, διαπλέκονται. Η άποψη αυτή αναπτύχθηκε ως αντίβαρο στην κυρίαρχη, κατακερματισμένη θέαση του κόσμου, σύμφωνα με την οποία ο κόσμος γίνεται αντιληπτός σαν ένας σωρός από αντικείμενα και γεγονότα, που δεν έχουν ιδιαίτερες σχέσεις μεταξύ τους.
Με στόχο την ευαισθητοποίηση των μαθητών για το περιβάλλον, η μάθηση στο σχολείο πρέπει να στηρίζεται στα ενδιαφέροντά τους και να οργανώνεται έτσι που τα παιδιά να μαθαίνουν μόνα τους με διαδικασία μαθητοκεντρική. Πρέπει ακόμα να αναπτύσσει την κριτική σκέψη, την αυτοπεποίθηση και τον αυτοσεβασμό, να βρίσκει χώρο για καλλιέργεια της φαντασίας και της δημιουργικότητας, να κατοχυρώνει το δικαίωμα στις διαφορετικές απόψεις. Όλα αυτά τα χαρακτηριστικά δεν μπορούν να ευδοκιμήσουν παρά σε ένα περιβάλλον ελευθερίας και αυθορμητισμού, στο οποίο το σχολείο να είναι ανοικτό στη ζωή και ειδικότερα στην τοπική κοινότητα. Η «έξοδος» από το σχολείο είναι μια ανεκτίμητη και αναντικατάστατη εμπειρία: βοηθάει τα παιδιά να έρθουν σε επαφή με τον πραγματικό κόσμο της ζωής και να μαθαίνουν όχι αναπαράγοντας γνώσεις από βιβλία, αλλά επεξεργαζόμενα εμπειρίες τις οποίες μετατρέπουν σε βιωματική γνώση.
Επιπλέον, κοινωνικά ζητήματα - όπως το θέμα της ειρήνης - είναι συνυφασμένα με την περιβαλλοντική εκπαίδευση, για τους παρακάτω λόγους: πρώτον, όλο και συχνότερα εμφανίζονται περιπτώσεις, κατά τις οποίες η οικονομική ανάπτυξη υπονομεύει βασικά ανθρώπινα δικαιώματα, όπως π.χ. το δικαίωμα της διαβίωσης σ’ ένα υγιεινό περιβάλλον, το δικαίωμα της απόλαυσης ενός φυσικού τοπίου, τα δικαιώματα του πεζού και του ποδηλάτη μπροστά στην ογκούμενη κυριαρχία του αυτοκινήτου κτλ. Δεύτερον, παγκοσμίως εμφανίζεται όλο και πιο έντονος ανταγωνισμός ανάμεσα σε διάφορες κοινωνίες και κράτη για τη νομή φυσικών πόρων, που τείνουν να γίνουν αγαθά εν ανεπαρκεία, όπως το πετρέλαιο ή το νερό. Τρίτον, μπροστά στους αναγκαίους περιορισμούς, π.χ. στην κατανάλωση φυσικών πόρων ή στην κυκλοφορία αυτοκινήτων, οι οποίοι είναι αναγκαίοι για μια οργάνωση της ζωής σύμφωνα με τις οικολογικές επιταγές, η περιβαλλοντική εκπαίδευση παίζει έναν πολύ σημαντικό ρόλο, πληροφορώντας τον πληθυσμό και δημιουργώντας συναίνεση σε πιθανές μη δημοφιλείς αποφάσεις.
Προτείνεται, λοιπόν, η διαμόρφωση ενός «νέου περιβαλλοντικού ήθους», που θα διαπερνά τη σχέση ανθρώπου με άνθρωπο αλλά και τη σχέση ανθρώπου-φύσης. Επίσης, προτείνεται ο επαναπροσδιορισμός της έννοιας της ανάπτυξης, ώστε να συμπεριλάβει τα πάγια αιτήματα της κοινωνικής ισότητας και δικαιοσύνης, της δημοκρατίας και των ανθρωπίνων δικαιωμάτων.
ΘΕΜΑ ΕΚΘΕΣΗΣ: «Η περιβαλλοντική εκπαίδευση έχει ως κυριότερο στόχο την ευαισθητοποίηση των μαθητών για τα περιβαλλοντικά ζητήματα. Να γράψεις μια επιστολή απευθυνόμενος στον διευθυντή και στους καθηγητές του σχολείου σου προτείνοντας και άλλους τρόπους με τους οποίους το σχολείο θα μπορούσε να συμβάλει ώστε ο μαθητής να διαμορφώσει ουσιαστική οικολογική συνείδηση, εξηγώντας παράλληλα την αξία κάθε προτεινόμενης δραστηριότητας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου