Σάββατο 19 Μαΐου 2012

ΔΕΚΑΤΟ ΤΕΤΑΡΤΟ ΘΕΜΑ ΕΚΘΕΣΗΣ: ΕΘΝΙΚΙΣΜΟΣ - ΠΑΤΡΙΩΤΙΣΜΟΣ


ΕΘΝΙΚΙΣΜΟΣ - ΠΑΤΡΙΩΤΙΣΜΟΣ

   Με αφορμή τη θύελλα αντιδράσεων που έχει ξεσηκώσει η είσοδος του κόμματος της Χρυσής Αυγής στη Βουλή, καθώς και τις διχογνωμίες που έχουν προκύψει τις τελευταίες μέρες πάνω σ’ αυτό το θέμα, αποφάσισα το επόμενο θέμα προς δημοσίευση να αφορά στον εθνικισμό – πατριωτισμό, εξετάζοντας τις δύο αυτές έννοιες συγκριτικά. Δεν έχω πρόθεση να εκφραστώ αρνητικά ή θετικά για την είσοδο του κόμματος της Βουλής, ούτε να κρίνω θέματα της πολιτικής επικαιρότητας και να κατευθύνω συνειδήσεις, καθώς η κατεύθυνση του blog αυτού δεν είναι τέτοια. Επιθυμώ για άλλη μια φορά να καταδείξω τη χρησιμότητα του μαθήματος της έκθεσης, καθώς η σοβαρή ενασχόληση με το μάθημα αυτό συμβάλλει ώστε να αντιμετωπίζουμε σωστά, ως σκεπτόμενοι πολίτες θέματα που συναντούμε στην καθημερινή μας ζωή.
  Η άγνοια είναι επικίνδυνη. Γι΄ αυτό και θα αναφερθώ σε έννοιες που οφείλουμε να γνωρίζουμε, παραθέτοντας παράλληλα και κάποια κείμενα με απόψεις πολλών και διαφορετικών ανθρώπων επί του θέματος. Με αυτόν τον τρόπο, διαβάζοντας, εμβαθύνοντας και κρίνοντας, είναι ελεύθερος ο καθένας να διαμορφώσει απρόσκοπτα τη δική του προσωπική άποψη , τακτική που θα πρέπει φυσικά να ακολουθούμε πάντα.


Α. ΠΡΟΣΔΙΟΡΙΣΜΟΣ ΕΝΝΟΙΩΝ

Eθνικισμός: υπερβολική και αποκλειστική προσήλωση προς την ιδέα του έθνους και των εθνικών ιδεωδών, με κύριο χαρακτηριστικό τη διάκριση των εθνών σε ανώτερα και κατώτερα και τη διάθεση επιβολής των πρώτων στα δεύτερα Ειδικότερα, η έντονη προβολή της εθνικής ταυτότητας κυρίως όταν συνδέεται με τάσεις αποσχίσεως ή επεκτατισμού.

-Αντώνυμα: διεθνισμός, κοσμοπολιτισμός
-Συνώνυμα: σοβινισμός (η ακραία και άλογη αφοσίωση εκ μέρους μιας ομάδας στην οποία κάποιος ανήκει, ιδιαίτερα όταν αυτή η αφοσίωση προϋποθέτει μοχθηρία και μίσος εναντίον μιας αντίπαλης ομάδας. Ο όρος έλκει την καταγωγή του από τον Νικολά Σωβέν, έναν στρατιώτη του Ναπολέοντα Βοναπάρτη κατά τη διάρκεια της Πρώτης Γαλλικής Αυτοκρατορίας, εξαιτίας του φανατικού του ζήλου για τον Αυτοκράτορά του. Η καταγωγή του και η πρώιμη χρήση του δείχνουν πως επινοήθηκε για την περιγραφή του ακραίου εθνικισμού. ( http://el.wikipedia.org)
Πατριωτισμός: Η άποψη που ενθαρρύνει την έκφραση και την καλλιέργεια της εθνικής συνείδησης και παράλληλα αναγνωρίζει και σέβεται τις εθνικές διαφορές. Η απόλυτη πίστη και αφοσίωση κάποιου στα ιδεώδη του έθνους στο οποίο ανήκει, χωρίς καμία διάθεση περιφρόνησης ή υποτίμησης των ιδεωδών άλλου έθνους. (Λεξικό της κοινής νεοελληνικής, Ινστιτούτο Νεοελληνικών Σπουδών Ίδρυμα Μανόλη Τριανταφυλλίδη)
-Συνώνυμα: εθνισμός, εθνική συνείδηση
ΙΣΤΟΡΙΚΑ:
- Η ιδεολογία που εμφανίστηκε στο πλαίσιο αστικών επαναστάσεων και έθετε ως πολιτικό θεμέλιο του κράτους την έννοια του έθνους (εθνικό κράτος) και όχι π.χ. τη θρησκεία ή το βασιλιά.
- Το να αγαπάει κανείς την πατρίδα του, η φιλοπατρία (λ. που πρωτοεμφανίζεται στον Αριστοφάνη).
- Στα τέλη του 18ου αιώνα, όταν η λ. φιλοπατρία δίνει την αίσθηση λογιότερης λέξης, αρχίζει να υποκαθίσταται από τις λέξεις, πατριωτισμός (αντιδάνειο μέσω του γαλλ. Patriotisme) που πρωτοχρησιμοποιούν ο Ρήγας Φεραίος, ο Ευγένιος Βούλγαρις κ.ά., και εθνισμός (μαρτυρείται από το 1826).
- Για λίγο μάλιστα φαίνεται ότι χρησιμοποιήθηκαν με την ίδια σημασία και τα εθνικότης και εθνότης, που γρήγορα όμως εξειδικεύτηκαν στη σημασία που έχουν και σήμερα.
- Η χρήση της λ. εθνισμός με τη σημασία του πατριωτισμού και της φιλοπατρίας είναι έντονη τον 19ο αιώνα
- Βαθμηδόν η λ. εθνισμός υπεχώρησε· τη θέση της πήρε η λ. εθνικισμός, που σήμανε και τον πατριωτισμό, την αγάπη προς την πατρίδα αλλά και τις εδαφικές απαιτήσεις ενός έθνους εις βάρος άλλων εθνών, τον εθνικό επεκτατισμό, δήλωσε δηλ. και τη θετική και την αρνητική σημασία. Τον φανατικό, με επεκτατικές - επιθετικές βλέψεις, πατριωτισμό δήλωσε και η ξενικής (γαλλικής) προέλευσης λέξη σοβινισμός (από το όνομα του φανατικού εθνικιστή Ν. Chauvin που έζησε την εποχή του Ναπολέοντος).
- Με τις σαρωτικές αλλαγές που έγιναν στο παγκόσμιο πολιτικό σκηνικό από τη δεκαετία του ’80, με τους ποικιλώνυμους εθνικισμούς που εμφανίστηκαν μετά τη βίωση των κομουνιστικών καθεστώτων, η διάκριση μεταξύ nationism και nationalism κατέστη και στην Ελλάδα αναγκαία και άρχισε να εκφράζεται αντιστοίχως με το σημασιολογικό λεξικό ζεύγος εθνισμός-εθνικισμός. Όπου το εθνισμός δηλώνει τον αγνό πατριωτισμό, το δε εθνικισμός τις εθνικιστικές επεκτατικές βλέψεις.
Γ. Μπαμπινιώτης            
                                            
ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ ΕΘΝΙΚΙΣΜΟΥ:
- H ξενοφοβία αποτελεί μια αμυντική πλευρά του εθνικισμού και συνίσταται στο αίσθημα της καχυποψίας ή του φόβου που αισθάνεται μια εθνότητα έναντι άλλων εθνοτήτων. Το κλείσιμο των συνόρων και οι απελάσεις οδηγούν σε διεθνή ένταση, η οποία μάλιστα θα αυξάνεται καθώς η μετανάστευση για εύρεση εργασίας έχει αυξηθεί. Έτσι όμως παρεμποδίζεται η φιλική προσέγγιση και επικοινωνία μεταξύ των χωρών και γεννιέται η εχθρότητα.
- Φανατισμός - δογματισμός - μισαλλοδοξία - καλλιέργεια στερεότυπων μύθων.  Αποτέλεσμα όλων αυτών, η παραβίαση των ανθρώπινων δικαιωμάτων των μειονοτήτων που ζουν σε μια χώρα. Έτσι κάθε εννοια ανθρωπισμού και φιλαλληλίας χάνεται, ο ρατσισμός εδραιώνεται και η αυθαιρεσία και ο κυνισμός κυριαρχούν.
- O υπερτονισμός των εθνικών χαρακτηριστικών μιας εθνότητας μπορεί να οδηγήσει ένα κράτος-έθνος σε εσωστρέφεια, αδιαφορία για τα διεθνή γεγονότα και απομονωτισμό. O απομονωτισμός ήταν χαρακτηριστικό της Aμερικής, τουλάχιστον για ενάμιση αιώνα, και είχε προσυπογραφεί από σημαίνουσες πολιτικές προσωπικότητες όπως ο George Washington και ο Thomas Jefferson. Aκόμη και σήμερα το 25% του αμερικανικού λαού διέπεται από τάσεις απομονωτισμού.

ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ ΠΑΤΡΙΩΤΙΣΜΟΥ:

- Αφύπνιση εθνικής συνείδησης => εθνική αυτογνωσία. Όταν ο πολίτης έχει αποκτήσει εθνική συνείδηση, δεν ενδιαφέρεται μονάχα για το δικό του καλό, μα και για το συμφέρον της πατρίδας του. Γι’ αυτό και θα συμβάλει τα μέγιστα στην παραγωγή, με στόχο την ποσοτική και ποιοτική αναβάθμιση των προϊόντων της χώρας του. Η ξενομανία περιορίζεται, οι εισαγωγές μειώνονται και οι εξαγωγές τονώνονται. Κατ’ αυτόν τον τρόπο αυξάνεται το εθνικό εισόδημα, αφού η οικονομία της χώρας ανθεί.

- Αναβίωση στοιχείων παράδοσης (ιδιαίτερα σημαντικό για τους Έλληνες με τη
μακραίωνη κληρονομιά) και στροφή προς την πολιτιστική κληρονομιά του τόπου μας.
Ουσιαστική μελέτη Ιστορίας
Ισχυροποίηση δυνατοτήτων εθνικής επιβίωσης => αντίσταση σε εθνική αλλοτρίωση και αφομοίωση που απειλεί τη χώρα μας (ξενομανία, ΜΜΕ, καταναλωτισμός κ.λπ.)

- Ενδυνάμωση συναισθήματος κοινωνικότητας με την ανάπτυξη συλλογικών δραστηριοτήτων
Παραμερισμός διαφορών και ατομικισμού - ανάπτυξη κοινωνικού και πολιτικού διαλόγου
Προβολή κοινών οραμάτων - αξιών - ιδανικών που τόσο λείπουν σήμερα εποχή ωφελιμισμού και ηδονοθηρίας.

ΤΡΟΠΟΙ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΗΣ ΤΟΥ ΕΘΝΙΚΙΣΜΟΥ:

- ΦΟΡΕΙΣ ΑΓΩΓΗΣ : παιδεία, οικογένεια, ΜΜΕ è Να ενισχύσουν την κριτική σκέψη των νέων ιδιαίτερα ανθρώπων, να τους θωρακίσουν με ηθικοπνευματικές αξίες, να καλλιεργήσουν την ανοχή τους απέναντι στο διαφορετικό.

- ΑΤΟΜΙΚΗ ΕΥΘΥΝΗ:
απόρριψη του εθνικισμού, όχι μόνο θεωρητικά αλλά και έμπρακτα, μέσα από τη στάση και συμπεριφορά του απέναντι στις ομάδες εκείνες που είναι ευάλωτες στις οποιεσδήποτε ρατσιστικές αντιλήψεις
περιφρούρηση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, δυνατότητα ισότιμης συμμετοχής των ευπαθών κατηγοριών στο κοινωνικό, οικονομικό, πολιτιστικό αγαθό (δικαίωμα στην εργασία, ασφάλιση, περίθαλψη, κοινωνική πρόνοια, εκπαίδευση, μόρφωση, διατήρηση πολιτιστικής ιδιαιτερότητας σε αρμονική συνύπαρξη με την κυρίαρχη κουλτούρα)

ΠΡΟΥΠΟΘΕΣΕΙΣ ΑΝΑΠΤΥΞΗΣ ΠΑΤΡΙΩΤΙΣΜΟΥ:

- Βασική προυπόθεση για την αγάπη κάποιου προς την πατρίδα του είναι η αγάπη του για την παράδοση του λαού του. Γι’ αυτό, ό,τι αφορά την παράδοση πρέπει να μεταδίδεται στο νέο μέσα από την κριτική  θεώρησή της και όχι με στόχο να του επιβληθεί ο θαυμασμός της. Έτσι οι νέοι θα αντιληφθούν τα «ζωντανά» στοιχεία της παράδοσης και έτσι θα αφομοιώσουν δημιουργικά την ταυτότητά τους και θα διατηρήσουν την εθνική τους ταυτότητα.
-  Ιδιαίτερα σημαντική είναι η εκμάθηση της Ιστορίας, ως μάθημα διδασκόμενο σε όλες τις τάξεις του σχολείου. Φυσικά θα πρέπει να διδάσκεται στο μαθητή αμερόληπτα, χωρίς φανατισμούς και παραποιώντας ή αποκρύπτοντας κάποια γεγονότα. Μόνο έτσι θα μπορέσουν να αγωνιστούν  ενσυνείδητα για τα συμφέροντα της χώρας τους, χωρίς να μπορέσει κανείς να τους εξαπατήσει, συλλαμβάνοντάς τους ως ανιστόρητους.
-  Τέλος, βαρύνουσα σημασία έχει και ο ρόλος των πνευματικών ανθρώπων στην εποχή μας, οι οποίοι έχουν το χρέος να προσδιορίσουν με σαφήνεια τη διαφορά ανάμεσα στον υγιή εθνικισμό-πατριωτισμό και το σοβινισμό, δείχνοντας στο λαό ποια στάση πρέπει να ακολουθήσει.  (τα σχεδιαγράμματα είναι μια σύνθεση από τις σημειώσεις των εκαπιδευτηρίων Δούκα και τα βιβλία "Λόγος και έκφραση" -εκδ. Σαββάλας και "Έκφραση Έκθεση"-εκδ. Χατζηθωμάς)

«Πατριωτισμός είναι όταν βάζεις πάνω απ' όλα την αγάπη για τη χώρα σου. Εθνικισμός είναι όταν βάζεις πάνω απ' όλα το μίσος για τις άλλες».  Σαρλ Ντε Γκωλ
               

  ΕΘΝΙΚΙΣΜΟΣ (άρθρο του Αριστ. Ι. Μάνεση από τον ημερήσιο Τύπο)

   Ιδιάζουσα μορφή ρατσισμού, θεσμοποιημένου ή μη, μπορεί να προσλάβει και ο εθνικισμός, με την απαξιωτική σημασία του όρου. Τη ρατσιστική υφή του προσλαμβάνει ο εθνικισμός όταν εξαίρει, όχι απλώς την ιδιαιτερότητα, αλλά την υπεροχή των στοιχείων του οικείου έθνους ¬ ιστορικών, φυλετικών, θρησκευτικών, γλωσσικών, πολιτισμικών ¬ ως οιονεί «περιουσίου», ενώ παραλλήλως διαβάλλει ως κατώτερα και περιφρονεί τα αντίστοιχα χαρακτηριστικά στοιχεία που συνθέτουν την ταυτότητα των άλλων εθνών. Υπό την κάλυψη δε αυτής της ρατσιστικής ιδεολογίας ο εθνικισμός αποβαίνει πολλές φορές φανατικός, βίαιος, επιθετικός, σοβινιστικός και φιλοπόλεμος.
   Είναι εκ πρώτης όψεως περίεργο ότι στην εποχή της παγκοσμιοποίησης, αντί να ενοποιείται το διεθνές σύστημα, χαρακτηρίζεται από διασπάσεις, κατατμήσεις και αντιπαραθέσεις, οφειλόμενες ιδίως στην έξαρση των μειονοτικών εθνικισμών. Έτσι δημιουργείται το αντιφατικό ¬ όχι όμως και δυσεξήγητο διαλεκτικά ¬ φαινόμενο της αναζωπύρωσης και έκρηξης των εθνικισμών, με προοπτική την ίδρυση νέων κρατικών μορφωμάτων, δηλαδή ασθενικών κρατιδίων, εθνικά «καθαρών», τυπικά ανεξάρτητων, αλλά οικονομικά και πολιτικά ευάλωτων και ευκόλως κηδεμονεύσιμων και χειραγωγήσιμων από τα μεγάλα και ισχυρά κράτη. Ενώ, δηλαδή, η διεθνιστική ιδεολογία προβάλλει την υπέρβαση του «κράτους-έθνους», καλλιεργεί παράλληλα την αποσχιστική τάση των μειονοτικών εθνοτικών ομάδων να αποτελέσουν νέα εθνικά (μικρά) κράτη. Ετσι, αντί του «κράτους-έθνους» αναδύεται το «κρατίδιο-έθνος»...
   Η εξέλιξη αυτή δημιουργεί σοβαρά προβλήματα στη διεθνή κοινότητα όσον αφορά την προστασία των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Διότι όσο εντονότερος καθίσταται ο μειονοτικός «μικροεθνικισμός» τόσο τείνει σε έμπρακτη αμφισβήτηση της κυριαρχίας της εδαφικής ακεραιότητας του συγκεκριμένου κράτους. Οπότε τούτο, για να αντιμετωπίσει αυτή την αμφισβήτηση ¬ έστω και αν με την πολιτική του είχε ίσως προκαλέσει την έξαρση του μειονοτικού εθνικισμού ¬ ενδέχεται να λάβει κατασταλτικά μέτρα ρατσιστικού χαρακτήρα. Η διεθνής έννομη τάξη έχει, ιδίως μετά τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο, αποδοκιμάσει και καταδικάσει κάθε μορφή ρατσισμού, ενώ παράλληλα έχει θεσπίσει όργανα, μηχανισμούς και διαδικασίες ελέγχου για την προστασία των δικαιωμάτων του ανθρώπου (π.χ. Χάρτης των Ηνωμένων Εθνών, Οικουμενική Διακήρυξη του 1948, κ.α.). Η διεθνοποίηση της προστασίας των ανθρωπίνων δικαιωμάτων επέφερε ωστόσο την παροχή δυνατότητας επεμβάσεων στις εσωτερικές υποθέσεις τους εκ μέρους των διεθνών οργανισμών, σε περιπτώσεις σοβαρών παραβιάσεων των ανθρωπίνων δικαιωμάτων.
   Πάντως, εν όψει της αρχής της μη επέμβασης , δεν νομιμοποιούνται για τις «ανθρωπιστικές» αυτές επεμβάσεις τα οποιαδήποτε άλλα κράτη αλλά μόνο τα συγκεκριμένα θεσμοθετημένα διεθνή όργανα, τα οποία, στο πλαίσιο του κανονιστικού καθεστώτος της διεθνούς κοινωνίας, έχουν καταστεί αρμόδια να ασκούν έλεγχο και να επιβάλλουν κυρώσεις (όπως π.χ. το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Δικαιωμάτων του Ανθρώπου του Στρασβούργου). Άλλωστε, αν η διεθνής κοινότητα επαφιόταν στα κατ' ιδίαν κράτη για την επιβολή τέτοιων κυρώσεων, θα προέκυπτε, εκ των πραγμάτων, ένα χαοτικό καθεστώς διεθνούς ανομίας και αναρχίας διάχυτης, με πρακτικό αποτέλεσμα, σε τελική ανάλυση, την επιβολή της «ανθρωπιστικής» θέλησης του εκάστοτε ισχυροτέρου.
ΠΑΡΑΤΗΡΗΣΕΙΣ
Α. Να γραφεί η περίληψη του κειμένου (80-100 λέξεις)
Β1. Για κάθε παράγραφο να δώσετε από έναν πλαγιότιτλο
Β2 «Η εξέλιξη αυτή δημιουργεί… μέτρα ρατσιστικού χαρακτήρα» Να παρουσιάσετε τα δομικά μέρη και τη μέθοδο ανάπτυξης της παραγράφου.

Β.3. Να αναπτύξετε σε 60-80 λέξεις το νόημα του παρακάτω αποσπάσματος του κειμένου: «Ο εθνικισμός αποβαίνει πολλές φορές φανατικός, βίαιος, επιθετικός, σοβινιστικός και φιλοπόλεμος»
Β4.α. βίαιος, έννομη, ασθενικών, αποσχιστικός: Να δώσετε από μία αντώνυμη / αντίθετη για κάθε λέξη
Β4.β. προσλάβει, απαξιωτική, εξαίρει, υπεροχή, διαβάλλει, αποβαίνει : Για κάθε λέξη να δώσετε ένα συνώνυμο χωρίς να αλλοιώνεται το νόημα των προτάσεων
Γ. Για την επίλυση των παραβιάσεων των ανθρώπινων δικαιωμάτων στα πλαίσια ρατσιστικών και εθνικιστικών εκδηλώσεων, ο συγγραφέας παραπέμπει στους διεθνείς οργανισμούς και στις διεθνείς συμβάσεις. Θεωρείτε επαρκή και αποτελεσματική την παρέμβαση των οργανισμών αυτών ή υπάρχουν άλλοι παράγοντες που μπορούν να συμβάλλουν πιο αποφασιστικά στην άμβλυνση του εθνικισμού και στην προστασία των ανθρώπινων δικαιωμάτων; Να παραθέσετε τις απόψεις σας σε ένα κείμενο 500 – 600 λέξεων που θα δημοσιευτεί στη σχολική εφημερίδα.

ΕΘΝΙΚΙΣΤΕΣ Ή ΠΑΤΡΙΩΤΕΣ;
Ο δεκάλογος του καλού εθνικιστή
Του Γ. ΓΙΑΤΡΟΜΑΝΩΛΑΚΗ, Το ΒΗΜΑ, 09/03/2008 

 Οι λέξεις «εθνικισμός» και «εθνικιστής» εμφανίζονται στην ελληνική γλώσσα στα μέσα του 19ου αι. ως μεταφραστικά δάνεια για να περιγράψουν μια νέα κατάσταση πραγμάτων. Ενδιαφέρον παρουσιάζει η ερμηνεία των όρων από παλαιότερα λεξικά. Εθνικισμός είναι «η αποκλειστική προσήλωσις εις τα εθνικά ιδεώδη με τάσεις εδαφικής επεκτάσεως του Έθνους εις βάρος άλλων Εθνών», ενώ «εθνικιστής» είναι «ο εμφορούμενος υπό των αρχών του εθνικισμού». Δεν είναι βέβαιο αν οι παλαιοί εθνικιστές ήταν προσηλωμένοι αποκλειστικά στην εδαφική επέκταση του Έθνους. Το βέβαιο είναι πως καθώς σήμερα πολλά έχουν αλλάξει, οι τωρινοί εθνικιστές πρέπει να είναι προσηλωμένοι σε περισσότερα ιδεώδη προκειμένου να υπηρετήσουν το Έθνος. Παρακάτω θα προσπαθήσουμε να καταγράψουμε κάποιες βασικές ιδιότητες που πρέπει να διαθέτει ένας μοντέρνος εθνικιστής προκειμένου να είναι άξιος του ονόματός του.
1. Ο εθνικιστής πρέπει να είναι πάντοτε υπερκομματικός. Μπροστά στο καλό του Έθνους πρέπει να αφήνει στην άκρη την κομματική ταυτότητά του. Ο εθνικιστής, είτε κατεβαίνει σε συλλαλητήριο, είτε επιβάλλει δικτατορία, πρέπει να ενεργεί υπερκομματικά. Να θυσιάζει ακόμη και τα ιερά σύμβολα του κόμματός του στον βωμό του κοινού συμφέροντος.
2. Ο σημερινός εθνικιστής είναι υπόδειγμα ηθικής και αρετής. Εθνικιστής με λεκέδες στη συνείδησή του δεν υπάρχει. Όλοι οι εθνικιστές είναι αδέκαστοι ως δικαστές, άψογοι ως χρηματιστές, ενάρετοι ως ιερωμένοι, τέλειοι ως προπονητές και μουσικοσυνθέτες. Είναι πάρα πολύ καλοί άνθρωποι, εργάζονται σκληρά και τίμια. Ούτε χρηματίζονται, ούτε εξαγοράζονται. Ούτε εκβιάζουν, ούτε εκβιάζονται. Πληρώνουν φόρους και με το παραπάνω.
3. Οι εθνικιστές ξέρουν και χειρίζονται πολύ καλά την ελληνική γλώσσα. Γράφουν και μιλούν άπταιστα την αρχαία και τη νέα ελληνική (ενίοτε και τη λατινική), ξέρουν από απαρέμφατα, γερούνδια, ετυμολογία και γλωσσολογία. Δεν νοείται εθνικιστής κάποιος που δεν έχει παρακολουθήσει εντατικά μαθήματα τηλεφιλολογίας ή δεν έχει παραδώσει ανάλογα μαθήματα.
4. Οι εθνικιστές είναι βαθιά θρησκευόμενοι. Δεν βλασφημούν τα θεία, δεν βρίζουν, εκκλησιάζονται κάθε Κυριακή, έχουν φίλους μητροπολίτες, επισκόπους, διακόνους (παλαιότερα και αρχιεπισκόπους). Πολλές φορές συμβαίνει να ανήκουν σε κόμματα που αποκαλούν τη θρησκεία «όπιο του λαού», αλλά οι ίδιοι είναι ακραιφνείς Έλληνες ορθόδοξοι χριστιανοί.
5. Οι εθνικιστές είναι οι καλύτεροι υπάλληλοι. Είναι οι άριστοι βουλευτές, οι πρώτοι δήμαρχοι, νομάρχες και κοινοτάρχες. Αν είναι γραμματείς σε κάποιο υπουργείο σέβονται και αγαπούν τους υφισταμένους τους, μονιμοποποιούν χωρίς αναβολές και δικαιολογίες νεαρές ή μεσήλικες υπαλλήλους και καταδικάζουν τη σεξουαλική παρενόχληση.
6. Οι εθνικιστές είναι πάρα πολύ καλοί οικογενειάρχες. Γι' αυτούς η οικογένεια είναι μέγα ιδεώδες, ο ακρογωνιαίος λίθος του επαγγελματικού τους οικοδομήματος. Αγαπούν τα παιδιά τους και τα βάζουν σε πάρα πολύ καλές δουλειές. Αγαπούν και βοηθούν τους φίλους τους, τους κουμπάρους, τις κουμπάρες, τους ξαδέλφους και τις ξαδέλφες. Τιμούν το στεφάνι τους, δεν απατούν τις γυναίκες τους, δεν ξενοκοιτάζουν.
7. Εθνικιστής με κάποιο σεξουαλικό κουσούρι δεν υπάρχει. Εθνικιστής που δεν διαθέτει ανδρική τιμή, ανδρικά εσώρουχα, ανδρική κολόνια είναι αποτυχημένος εθνικιστής και ανάξιος του ονόματός του. Είναι δυνατόν ένας ορθόδοξος εθνικιστής να είναι ανορθόδοξος στα ερωτικά; Σύμφωνα με ένα θεωρητικό του εθνικισμού: «Εθνικιστής που δεν βαράει και δεν πηδάει είναι το όνειδος του εθνικισμού».
8. Ένας εθνικιστής δεν πρέπει να είναι, αλλά και να φαίνεται. Κυρίως πρέπει να ακούγεται. Ο εθνικιστής (και η εθνικίστρια) πρέπει να έχει πρώτα από όλα στεντόρεια φωνή. Να βγάζει γλώσσα. Να βγαίνει στα παράθυρα της τηλεόρασης και να διαλαλεί τα εθνικά δίκαια τόσο που οι διπλανοί, όσοι δηλαδή είναι στα δίπλα παράθυρα, να πέφτουν στο κενό. Ένας άλλος θεωρητικός του εθνικισμού είπε: «Εθνικιστής που δεν τσιρίζει, καλύτερα να πάει σπίτι του».
9. Ο εθνικιστής είναι καθαρός, αμόλυντος, άσπιλος και σχεδόν πάντα ωραίος σαν Έλληνας. Τα μάτια του είναι πάντα γαλανά. Το αίμα του αρχαιοελληνικό. Απεχθάνεται τους βαρβάρους, ειδικά αν είναι μαυριδεροί και αντίχριστοι. Γι' αυτό άλλοτε τους κλείνει στα μπουντρούμια, άλλοτε τους στέλνει εκεί από όπου ήρθαν και άλλοτε τους βάζει να κτίζουν αναψυκτήρια, βίλες και καφετέριες.
10. Ένας γνήσιος εθνικιστής διαπνέεται από το ιδεώδες της ταπεινότητας και της σεμνότητας. Προκειμένου να βοηθήσει απειλούμενες ακριτικές περιοχές αυτομαστιγώνεται καθημερινά, κάνει τον τρελό, χορεύει και τραγουδά στους δρόμους. Έχουν καταγραφεί περιπτώσεις όπου κάποιοι μεταμφιέστηκαν σε νομάρχες, δημάρχους, βουλευτές, ακόμη και σε μητροπολίτες προκειμένου να κινητοποιήσουν το Έθνος. Κάποιος μάλιστα για να εμψυχώσει τους συμπολίτες του φόρεσε μάσκα, πήρε σπαθί και ντύθηκε Ζορό. Ο Ζορό είναι ένας αρχαίος Έλληνας ήρωας που κυνηγούσε τους κακούς και τους διεφθαρμένους. Ετυμολογείται από την αρχαία ελληνική λέξη «ζόρι», από όπου «ζορίζω», «ζορίζομαι» κ.ά.
 Ο κ. Γιώργης Γιατρομανωλάκης είναι καθηγητής Κλασικής Φιλολογίας και συγγραφέας.  Το ΒΗΜΑ, 09/03/2008 , Σελ.: B24, Κωδικός άρθρου: B15307B242, ID: 293221

ΓΛΩΣΣΙΚΕΣ ΑΣΚΗΣΕΙΣ:

1.      Να συμπληρώσετε συνώνυμα του ουσιαστικού συγκρούσεις.

Ο εθνικισμός πυροδοτεί   .........................
Ο εθνικισμός πυροδοτεί   .........................
Ο εθνικισμός πυροδοτεί   .........................
Ο εθνικισμός πυροδοτεί   .........................
Ο εθνικισμός πυροδοτεί   .........................
Ο εθνικισμός πυροδοτεί   .........................
Ο εθνικισμός πυροδοτεί   .........................
Ο εθνικισμός πυροδοτεί   .........................
Ο εθνικισμός πυροδοτεί   .........................
Ο εθνικισμός πυροδοτεί   .........................
Ο εθνικισμός πυροδοτεί   .........................


2.      Να συμπληρώσετε ουσιαστικά που συνδυάζονται, στην κυριολεκτική ή μεταφορική λειτουργία της γλώσσας, με το επίθετο εθνικιστικός, -ή, -ό.

εθνικιστικός, -ή, -ό   .........................
εθνικιστικός, -ή, -ό   .........................
εθνικιστικός, -ή, -ό   .........................
εθνικιστικός, -ή, -ό   .........................
εθνικιστικός, -ή, -ό   .........................


3.      Να συμπληρώσετε συνώνυμα του ουσιαστικού αλαζονεία που συνδυάζονται με το επίθετο εθνικός, -ή, -ό.

εθνικός, -ή, -ό   .........................   εθνικός, -ή, -ό   .........................
εθνικός, -ή, -ό   .........................   εθνικός, -ή, -ό   .........................
εθνικός, -ή, -ό   .........................   εθνικός, -ή, -ό   .........................

 
4.      Να συμπληρώσετε ρήματα που ταιριάζουν στο γλωσσικό περιβάλλον που δίνεται.

ο εθνικισμός   ......................... συγκρούσεις
ο εθνικισμός   ......................... την ειρήνη
ο εθνικισμός   ......................... τον φανατισμό
ο εθνικισμός   ......................... το μίσος
ο εθνικισμός   ......................... εστίες πολέμου
ο εθνικισμός   ......................... παλιά πάθη
ο εθνικισμός   ......................... παλιές πληγές
ο εθνικισμός   ......................... τη βία
ο εθνικισμός   ......................... τον ολοκληρωτισμό
 (Σπ. Κ. Κούτρας, '"Πειστικός λόγος", τεύχος Γ')
 

ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΝΤΑ ΑΡΘΡΑ:  




 ΣΧΕΤΙΚΕΣ ΤΑΙΝΙΕΣ:

- "Ταξί"   του Κάρλος Σάουρα :  
Στη Μαδρίτη μια νεαρή οδηγός ταξί, ζει μέσα σ’ένα «μωσαϊκό» των ανθρώπων (μετανάστες, άστεγοι, τοξικομανείς, ομοφυλόφιλοι, πόρνες, γενικά άνθρωποι  του περιθωρίου, όπως λέγονται.), και το έχει αποδεχτεί, μέχρι τη στιγμή που τρομάζει ανακαλύπτοντας ότι ο πατέρας της, ο φίλος της και πολλοί άλλοι ταξιτζήδες της πόλης συμμετέχουν σε μία φασιστική οργάνωση με σκοπό την εξόντωση των ανθρώπων του περιθωρίου. Η ταινία αποτελεί σχόλιο των απλών ανθρώπων πάνω στο θέμα του υποβόσκοντος φασισμού. 

- "Ο αληθινός φασισμός" του Μιχαήλ Ίλιτς Ρόμ (1966, Σοβιετική Ένωση).
Το πρόβλημα που απασχολεί τον σκηνοθέτη στην τελευταία ταινία - ντοκιμαντέρ είναι οι θηριωδίες των Ναζί κατά τη διάρκεια του Β΄ Παγκόσμιου Πολέμου. Πρόκειται για μα συρραφή ντοκουμέντων, στα οποία επισημαίνονται οι αιτίες  που γεννούν το φασισμό.

-Ο Έλληνας γείτονας (Katzelmacher): Ράινερ Βέρνερ Φασμπίντερ (1969, Γερμανία)          Το θέμα των ξένων εργατών στη Γερμανία έχει προβληθεί πολλές φορές στο έργο του Φασμπίντερ. Όπως γράφει ο Β. Βίγκαντ, ο ήρωας που συνήθως εξετάζει ο σκηνοθέτης είναι ένας άνθρωπος που νιώθει χωρίς πατρίδα στον ίδιο του τον τόπο. Οι μετανάστες εργάτες-ξένοι σε μια ξένη χώρα είναι ένα είδος κατοπτρικού ειδώλου του νέου Γερμανού. Στη συγκεκριμένη ταινία ένας Έλληνας μετανάστης πηγαίνει  στη Γερμανία και προσπαθεί να ενταχθεί τόσο στις παρέες των Ελλήνων όσο και στις παρέες των Γερμανών. Ο σκηνοθέτης έχει την ευκαιρία να δείξει τον  σκληρό και απάνθρωπο κόσμο σε μια ταινία γεμάτη ανθρωπιά.

(βλ. και ΟΓΔΟΟ ΘΕΜΑ ΕΚΘΕΣΗΣ: ΡΑΤΣΙΣΜΟΣ)

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου