Παρασκευή 5 Αυγούστου 2011

ΕΚΤΟ ΘΕΜΑ ΕΚΘΕΣΗΣ: ΚΑΤΑΝΑΛΩΤΙΣΜΟΣ

 
ΚΕΙΜΕΝΟ 1

ΚΑΤΑΝΑΛΩΤΙΣΜΟΣ Ή ΒΙΩΣΙΜΟΤΗΤΑ

Ένα Δίλημμα της εποχής

   Την τελευταία πενταετία όλο και περισσότερα γεγονότα και δραστηριότητες – σε παγκόσμια κλίμακα – πείθουν ότι μια σειρά οργανώσεων, ινστιτούτων, κομμάτων, επιχειρήσεων και μεμονωμένων ατόμων θέτουν ως προτεραιότητα των επιδιώξεών τους την πολιτισμική μεταβολή των κατοίκων του πλανήτη και την στροφή των ενδιαφερόντων τους από τον άκρατο καταναλωτισμό προς την αειφορία.
Αυτό ως αποτέλεσμα του γεγονότος ότι ο πλανήτης μας βρίσκεται μπροστά στην επικίνδυνη καμπή της διατήρησής του ή της αυτοκαταστροφής του.
   Σε ένα ντοκιμαντέρ του 2009 με τίτλο “The Age of stupid” (Η εποχή των ηλιθίων) ένας φανταστικός ιστορικός, που πιθανόν να είναι ο τελευταίος άνθρωπος της γης παρακολουθεί ένα φιλμ αρχείου και αναλογίζεται τα τελευταία χρόνια κατά τα οποία η ανθρωπότητα μπορούσε ακόμη να σωθεί από την παγκόσμια οικολογική κατάρρευση. Καθώς συλλογίζεται τη ζωή διαφόρων ατόμων – ενός Ινδού επιχειρηματία που δημιουργεί μια αεροπορική εταιρεία χαμηλού κόστους, μιας κοινότητας στη Βρετανία που ανησυχεί για την κλιματική αλλαγή αλλά αντιδρά στην εγκατάσταση μιας νέας ανεμογεννήτριας στην περιοχή της, ενός φοιτητή από την Νιγηρία που αγωνίζεται να ζήσει το αμερικανικό όνειρο του καταναλωτισμού και ενός Αμερικανού πετρελαιοπαραγωγού που θεωρεί ότι η δουλειά του δεν έρχεται σε αντίφαση με την αγάπη του για την ύπαιθρο και τη φύση – ο ιστορικός διερωτάται: «Μα γιατί δεν σώσαμε τους εαυτούς μας όταν υπήρχε ακόμη καιρός; Ήμασταν απλώς ηλίθιοι; Ή αυτό που συνέβη ήταν, ότι δεν ήμασταν εντελώς σίγουροι ότι αξίζαμε να σωθούμε;».
   Η απάντηση γράφει ο Erik Assadourian ένας Αμερικανός ανθρωπολόγος, περιβαλλοντολόγος και ακτιβιστής που έχει αφιερώσει τις προσπάθειές του στην σωτηρία του πλανήτη υποστηρίζει ότι η απάντηση στα ανωτέρω ερωτήματα ελάχιστη σημασία έχουν με τη βλακεία ή την τάση αυτοκαταστροφής των ανθρώπων, έχει όμως απόλυτη σχέση με τον πολιτισμό των ανθρώπων, με αυτό που αποκαλούμε συχνά κουλτούρα. Αυτή η Κουλτούρα που αναπτύξαμε και που είχε ως σκοπό την αφθονία και την κατανάλωση έχει δημιουργήσει μία σειρά αλυσιδωτών αλλά και εκρηκτικών καταστάσεων οι οποίες λόγω της προσπάθειας για υπερπαραγωγή και κάλυψη αυτών των συνεχώς αυξανόμενων «αναγκών» για υπερκατανάλωση έχει δημιουργήσει τις προϋποθέσεις ώστε ο άνθρωπος να εξαντλεί όλα τα περιθώρια λογικής και παράλογης «συμπεριφοράς» απέναντι στον πλανήτη και τις πεπερασμένες δυνατότητες ανταπόκρισής του σε αυτή την αχαλίνωτη «ανάγκη» για καταναλωτισμό.
   Αποτέλεσμα αυτής της κουλτούρας της ανθρωπότητας για καταναλωτισμό, για όλο και περισσότερη αφθονία αγαθών είναι οι σοβαρές επιπτώσεις που παρατηρούνται σε μια σειρά παραγόντων του πλανήτη με τεράστιες επιπτώσεις στο οικοσύστημα, δηλαδή α) στη βιοποικιλότητα, β) στο κλίμα, γ) τα θαλάσσια συστήματα, δ) τα δάση, ε) την υγεία – μόλυνση κλπ.
   Έτσι, μια καταγραφή και περιγραφή της κατάστασης του κόσμου σήμερα παρουσιάζει έναν συνδυασμό προόδου, οπισθοδρόμησης και χαμένων ευκαιριών ανά τον κόσμο που επηρέασαν την ποιότητα του περιβάλλοντος και την ευημερία της κοινωνίας.
   Τα γεγονότα είναι επιλεγμένα από τους συνεργάτες του ινστιτούτου Worldwatch και περιλαμβάνονται στην έκδοση τουινστιτούτου με τίτλο «2010: Η κατάσταση του κόσμου. Ο πολιτισμός μας σε μετάβαση – Από τον καταναλωτισμό στην αειφορία».

(πηγή: http://raysofpnyka.wordpress.com/2011/01/12/%CE%BA%CE%B1%CF%84%CE%B1%CE%BD%CE%B1%CE%BB%CF%89%CF%84%CE%B9%CF%83%CE%BC%CE%BF%CF%83-%CE%AE-%CE%B2%CE%B9%CF%89%CF%83%CE%B9%CE%BC%CE%BF%CF%84%CE%B7%CF%84%CE%B1/)
 Δείτε το trailer του ντοκιμαντέρ “The Age of stupid”:

 







ΚΕΙΜΕΝΟ 2

Ευτυχία και καταναλωτισμός

(Γιαβρής Άρης, Η οργάνωση του λόγου, εκδ. Gutenberg, Αθήνα 1990, τ. Α’, σελ. 97-98)

   Πολλοί άνθρωποι πιστεύουν ότι η ευτυχία είναι αποτέλεσμα της ικανοποίησης όλων των αναγκών τους ανεξάρτητα από την ποιότητά τους. Νομίζουν πως η ευτυχία βρίσκεται στον απόλυτο κορεσμό των επιθυμιών, ο οποίος τις περισσότερες φορές μάς φέρνει στο νου ένα γεμάτο στομάχι και την υπνηλία που η κατάσταση αυτή προκαλεί. Δεν πρέπει όμως να συγχέουμε την ευτυχία με την εξάντληση και την άνευ όρων παράδοση στη λειτουργία της πέψης. Η ευτυχία εκφράζει την πληρότητα της ανθρώπινης εμπειρίας, τη χαρά, τη ζωντάνια και την ανανέωση του ανθρώπου. Θα λέγαμε ότι έχει δυναμικό χαρακτήρα, ότι δεν είναι μια παθητική κατάσταση, μια μορφή νάρκης.
   (…) η ευτυχία δεν είναι ένας μετρητής της ποσότητας των αναγκών που ικανοποιούμε. Αν ίσχυε κάτι τέτοιο, ο σύγχρονος άνθρωπος θα έπρεπε να είναι το πιο ευτυχισμένο ον που έζησε μέχρι τώρα στον πλανήτη μας, αφού του δίνεται η δυνατότητα να εκπληρώσει το μεγαλύτερο μέρος των αναγκών του. Κάτι τέτοιο όμως δε συμβαίνει. Η ευτυχία, έτσι όπως έχει εμπορευματοποιηθεί και ενσωματωθεί στα διαφημιστικά μηνύματα, ταυτίζεται για τους περισσότερους ανθρώπους της εποχής μας με τον καταναλωτισμό και κυρίως με τον πλούτο. Η κατανάλωση έχει θεωρηθεί ένοχη για τα περισσότερα από τα δεινά του σύγχρονου ανθρώπου. Δεν υπάρχει όμως έμβιο ον που δεν «καταναλώνει», που δεν ξοδεύει ενέργεια για να καλύψει τις ανάγκες για την επιβίωσή του. Πολύ περισσότερο μάλιστα που ο άνθρωπος έχει αυτή την ανάγκη για κατανάλωση, αφού μόνο αυτός αναζητεί την ποιότητα στη ζωή του και προσπαθεί να δώσει μια άλλη διάσταση στην ύπαρξή του.
   Είναι γεγονός ότι η εξέλιξη του πολιτισμού συνεπάγεται διεύρυνση των αναγκών του ανθρώπου. Το ραδιόφωνο, η τηλεόραση, η χρήση του αυτοκινήτου, το τηλέφωνο είναι πραγματικές ανάγκες, και ο καθένας μπορεί να αναγνωρίσει τη σπουδαιότητά τους. Το να γίνεται η ζωή πιο εύκολη, το να νιώθουμε ασφαλείς και κυρίως πιο ελεύθεροι από την πίεση της βιοτικής μέριμνας είναι κριτήριο προόδου. Κάτω απ’ αυτό το πρίσμα η κατανάλωση ελαφραίνει τον καθημερινό μόχθο. Όταν όμως γίνεται καταναλωτισμός και καλλιεργείται η εντύπωση ότι αρκεί κανείς να διαθέτει χρήματα για να ικανοποιεί γρήγορα τις κάθε λογής ανάγκες που αφειδώς δημιουργεί η σύγχρονη διαφήμιση, χωρίς να συνειδητοποιεί τα όριά τους (των αναγκών), τότε είναι φυσικό να αυξάνεται η εξάρτησή του από έναν τρόπο ζωής που μόνο άγχος έχει να προσφέρει. Γιατί ο καταναλωτισμός είναι ένας τρόπος ζωής, είναι μια τοποθέτηση απέναντι στη ζωή, βασικό γνώρισμα της οποίας είναι η πεποίθηση πως τα πάντα μπορούν να αξιολογηθούν με το χρήμα. Πραγματικά, ο σύγχρονος άνθρωπος δεν μπορεί να αντισταθεί στα διαφημιστικά μηνύματα και να καταλάβει ποιες είναι οι πραγματικές του ανάγκες. Η μανία της κατανάλωσης (καταναλωτισμός) θεωρείται φυσικό δικαίωμα και, όπως υποστηρίζει ο Έριχ Φρομ, «η ελευθερία σήμερα σημαίνει δυνατότητα για απεριόριστη κατανάλωση». Αν οδηγήσουμε την άποψη αυτή μέχρι τις ακραίες συνέπειές της, θα μπορούσαμε να πούμε ότι ο σύγχρονος άνθρωπος ονομάζει ελευθερία τη δυνατότητα να είναι όλο πιο εξαρτημένος. Πρόκειται για μια αντίφαση που αποτελεί γνώρισμα του πολιτισμού μας και βασική αιτία της κρίσης που διέρχεται.


ΕΡΩΤΗΣΕΙΣ:

Α.  Να γράψετε την περίληψη του κειμένου σε 80 – 100 λέξεις.

Β1. «η ελευθερία σήμερα σημαίνει δυνατότητα για απεριόριστη κατανάλωση»:    Συμφωνείτε με αυτήν την άποψη; Να αναπτύξετε τη θέση σας σε μια παράγραφο 100 – 120 λέξεων.

Β2. Να βρείτε έναν τουλάχιστον τρόπο πειθούς που χρησιμοποιείται στο κείμενο. 

Β3. κορεσμό, συγχέουμε , εκπληρώσει, διεύρυνση, μόχθο: Να γράψετε από ένα συνώνυμο για την καθεμία από τις παρακάτω λέξεις.

B4. Ποια είναι η συλλογιστική πορεία του κειμένου;

Γ.  Ο Ε. Φρομ έχει πει : "Ο άνθρωπος έχει μεταβληθεί σε homo consumens. Είναι   άπληστος,    παθητικός και προσπαθεί να εξισορροπήσει το εσωτερικό του κενό με    μια συνεχή και αυξανόμενη κατανάλωση". Αφορμώμενοι από το παραπάνω, σε ένα αποδεικτικό δοκίμιο να αιτιολογήσετε την καταναλωτική υπερβολή του σύγχρονου ανθρώπου. Έπειτα να προτείνετε τρόπους περιστολής του φαινομένου. (500-600 λέξεις)

ΓΛΩΣΣΙΚΕΣ ΑΣΚΗΣΕΙΣ


5.18κατανάλωση / καταναλωτισμός

1.      Να συμπληρώσετε επίθετα που συνδυάζονται με το ουσιαστικό ανάγκες:

ανάγκες  .........................    ανάγκες  .........................
ανάγκες  .........................    ανάγκες  .........................     
ανάγκες  .........................    ανάγκες  .........................     
ανάγκες  .........................    ανάγκες  .........................     
ανάγκες  .........................    ανάγκες  .........................     
ανάγκες  .........................    ανάγκες  .........................     
ανάγκες  .........................    ανάγκες  .........................     
ανάγκες  .........................    ανάγκες  .........................     

2.      Να συμπληρώσετε, με τη μεταφορική λειτουργία της γλώσσας, ουσιαστικά που συνδυάζονται με το επίθετο καταναλωτικός, -ή, -ό.

καταναλωτικός, -ή, -ό    .........................     
καταναλωτικός, -ή, -ό    .........................     
καταναλωτικός, -ή, -ό    .........................     
καταναλωτικός, -ή, -ό    .........................     
καταναλωτικός, -ή, -ό    .........................     
καταναλωτικός, -ή, -ό    .........................     


3.      Να συμπληρώσετε συνώνυμα των λέξεων πλούτος και φτώχεια.
.........................            .........................
.........................            .........................
.........................            .........................
.........................            .........................
.........................            .........................
.........................            .........................
.........................            .........................


4.      Να συμπληρώσετε συνώνυμα του ρήματος υποκύπτω που ταιριάζουν στο γλωσσικό περιβάλλον που δίνεται.

.........................    στους καταναλωτικούς πειρασμούς
.........................    στους καταναλωτικούς πειρασμούς
.........................    από τους καταναλωτικούς πειρασμούς


5.      Να αποδώσετε μεταφορικά τις παρακάτω προτάσεις μετατρέποντας τις φράσεις με τα έντονα γράμματα.

-          Η επιθυμία του σύγχρονου ανθρώπου να καταναλώνει είναι πολύ έντονη.
-          Ο σύγχρονος άνθρωπος επιθυμεί έντονα να καταναλώνει.
-          Αφθονία αγαθών γεμίζει τις αγορές.
-          Η έντονη επίδραση και έλξη που ασκεί η ευημερία.
-          Ο καταναλωτισμός λειτουργεί ως διαδικασία υποδούλωσης του ανθρώπου.
-          Ο καταναλωτής γίνεται εξαρτημένος από τη διαρκή απόκτηση προ΄ι΄όντων.
-          Ο άνθρωπος υποδουλώνεται σε όσους ελέγχουν και καταυθύνουν τον καταναλωτισμό.

(Σπ.Κ. Κούτρας "Πειστικός λόγος" τεύχος Γ')

ΚΕΙΜΕΝΟ 3

«Ψωνίζω άρα υπάρχω»

Ζωή Λιάκα, εφ. Τα Νέα, 22/7/2009

Προσπαθούν να καλύψουν συναισθηματικές ανάγκες με τον υπερκαταναλωτισμό

«Υπάρχουν ακόμη τα καρτελάκια σε πολλά ρούχα που βρίσκονται στην ντουλάπα μου, τα οποία δεν τα αγόρασα χθες αλλά πριν από πάρα πολύ καιρό. Αυτό ήταν που μου χτύπησε το καμπανάκι και η ερώτηση τέθηκε: χρειάζομαι αλήθεια τόσα πολλά ρούχα και παπούτσια;».
Η Χριστιάννα Μέλλου, 28 ετών, ιδιωτική υπάλληλος, γνωρίζει ότι η καταναλωτική της μανία έχει φτάσει στο απροχώρητο αλλά εξακολουθεί ακόμη και τώρα να ψωνίζει με τους ίδιους ρυθμούς. «Πίστευα ότι όλο αυτό το κλίμα που δημιουργήθηκε εξαιτίας της οικονομικής κρίσης θα το χρησιμοποιούσα ως δικαιολογία για να μπορέσω για μειώσω τις επισκέψεις μου στα καταστήματα. Όμως ούτε αυτό μπόρεσε να λειτουργήσει ανασταλτικά. Εξακολουθώ να καταναλώνω με την ίδια μανία χωρίς να μπορώ να το ελέγξω».
Οι άνθρωποι- κυρίως οι γυναίκες-, όπως επισημαίνει η ψυχολόγος κ. Αλεξάνδρα Καππάτου, για να καλύψουν ορισμένα κενά της ζωής τους οδηγούνται σε μια αλόγιστη αγορά και κατανάλωση αντικειμένων, τα περισσότερα από τα οποία δεν τους είναι απαραίτητα. Σύμφωνα με την ίδια, οι εθισμένοι καταναλωτές «επιζητούν την ικανοποίηση και την ευχαρίστηση και πιθανόν την κάλυψη συναισθηματικών αναγκών μέσα από αυτό. Ωστόσο διαπιστώνουν ότι το συναίσθημα ικανοποιείται για λίγο και μένουν μετά με τη θλίψη και με τις ανάγκες που δεν έχουν καλυφθεί και μπαίνουν σε έναν φαύλο κύκλο. Πίσω από τον υπερβολικό καταναλωτισμό που οδηγεί σε αυτοκαταστροφικές και ακραίες καταστάσεις βρίσκονται άτομα που παρουσιάζουν μία διαταραχή, κυρίως συναισθηματική, η οποία λέγεται διπολική».
Στο βιβλίο του «Αll Consuming», ο Νeal Lawson, πολιτικός αναλυτής και πρόεδρος της αγγλικής ομάδας πίεσης «Compass», περιγράφει τον υπερκαταναλωτισμό «σαν την ηρωίνη της ανθρώπινης ευτυχίας, κάτι που το στηρίζει στο γεγονός ότι οι ανάγκες δεν ικανοποιούνται ποτέ». Προσπαθώντας να αναλύσει περισσότερο τον ακόρεστο καταναλωτισμό, ο συγγραφέας αναφέρει ότι «μια κοινωνία καταναλωτών δεν μπορεί να επιτρέψει να ψωνίζουμε και να είμαστε ικανοποιημένοι γιατί το “σύστημα θα πεθάνει”. Το σύντομο ψυχολογικό ανέβασμα που αισθάνεται ο καταναλωτής είναι η “αποζημίωσή” μας για το ότι δεν έχουμε πλουσιότερη και πληρέστερη ζωή».

Αδιέξοδη συνήθεια

Η Χριστιάννα Μέλλου επισκέπτεται σχεδόν καθημερινά τα μαγαζιά και όπως λέει: «Γνωρίζω ότι είναι μια αδιέξοδη συνήθεια αλλά είναι πολύ δύσκολο να απαλλαγώ από αυτή. Τις περισσότερες φορές υπόσχομαι στον εαυτό μου να πάρω μόνο αυτά που έχω πραγματικά ανάγκη. Ελάχιστες φορές κατάφερα να φανώ συνεπής σε αυτήν την υπόσχεση. Πάντα ξέφευγα κάνοντας το ένα φόρεμα πέντε και τη μια μπλούζα δέκα». Όπως τονίζουν οι ειδικοί, οι καταναλωτές που δοκιμάζουν πάντα κάθε νέο προϊόν που διαφημίζεται αποτελούν την κατηγορία των υπερκαταναλωτικών. Σύμφωνα με έρευνα του Ιδρύματος Αριστείδη Δασκαλόπουλου, υπάρχουν πέντε βασικοί τύποι καταναλωτών, οι οποίοι χαρακτηρίζονται από συγκεκριμένες τακτικές που ακολουθούν όταν βρίσκονται στα μαγαζιά. Έτσι, οι ευαισθητοποιημένοι καταναλωτές συγκρίνουν πάντα τις τιμές των προϊόντων πριν τα αγοράσουν καθώς επίσης δεν αποκτούν είδη που δεν τους είναι απαραίτητα. 

ΣΥΝΔΕΣΗ ΤΟΥ ΘΕΜΑΤΟΣ "ΚΑΤΑΝΑΛΩΤΙΣΜΟΣ" ΜΕ ΤΟ ΘΕΜΑ "ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝ" :

       ΚΕΙΜΕΝΟ 4

Επιβαρύνει τη Γη περισσότερο από τη ραγδαία αύξηση του πληθυσμού

Ο αριθμός 32 είναι σημαντικός για την πορεία του πλανήτη. Μετρά τις διαφορές στον τρόπο ζωής μεταξύ των πλούσιων κρατών και του αναπτυσσόμενου κόσμου. Ο ρυθμός με τον οποίο οι άνθρωποι στη Δύση χρησιμοποιούν πηγές όπως το πετρέλαιο και τα μέταλλα και παράγουν απόβλητα είναι 32 φορές μεγαλύτερος απ΄ ό,τι των ανθρώπων στις πιο φτωχές χώρες.
Σήμερα υπάρχουν στη Γη περισσότεροι από 6,5 δισ. άνθρωποι και μέχρι τα μέσα του αιώνα μπορεί να ξεπεράσουμε τα 9 δισ. Αρκετές δεκαετίες πριν, πολλοί θεωρούσαν την αύξηση του πληθυσμού ως την κυριότερη πρόκληση που αντιμετωπίζει η ανθρωπότητα. Τώρα κατανοούμε ότι είναι σημαντική μόνο σε ό,τι αφορά τα όσα παράγουμε και καταναλώνουμε. Εάν οι περισσότεροι από τα 6,5 δισ. κατοίκων της Γης δεν μεταβολίζαμε ούτε καταναλώναμε, δεν θα προκαλούσαμε πρόβλημα έλλειψης πηγών. Το πιο σημαντικό είναι η συνολική παγκόσμια κατανάλωση, δηλαδή το άθροισμα όσων καταναλώνουμε όλοι οι άνθρωποι του πλανήτη.
Κι ερχόμαστε τώρα σε εμάς, το 1 δισ. ανθρώπους που ζούμε στον αναπτυγμένο κόσμο. Ο ρυθμός της κατά κεφαλήν κατανάλωσης για εμάς είναι 32 έναντι πο λύ μικρότερου ρυθμού για τα υπόλοιπα 5,5 δισ. αυτού του πλανήτη. Ο πληθυσμός στον αναπτυσσόμενο κόσμο αυξάνεται ιδιαίτερα σε χώρες όπως η Κένυα και κάποιοι θεωρούν πως αυτό αποτελεί μεγάλο πρόβλημα. Ναι, μπορεί να αποτελεί πρόβλημα για τα 30 εκατ. Κενυατών, αλλά δεν επιβαρύνει τον υπόλοιπο κόσμο, επειδή οι Κενυάτες καταναλώνουν πολύ λίγα (1 σε σχέση με το δικό μας 32).
Το κρίσιμο ζήτημα για τον πλανήτη είναι ότι ο καθένας από τα 300 εκατ. Αμερικανούς καταναλώνει όσο 32 Κενυάτες. Με δεκαπλάσιο πληθυσμό, οι ΗΠΑ καταναλώνουν 320 φορές περισσότερες φυσικές πηγές από ό,τι η Κένυα.

Η μετανάστευση

Δεκάδες εκατομμύρια άνθρωποι από αναπτυσσόμενες χώρες αποζητούν το όνειρο της ευημερίας μεταναστεύοντας στη Δύση. Κάθε τέτοια μετεγκατάσταση ενός ατόμου σε χώρα υψηλής κατανάλωσης αυξάνει τον συνολικό ρυθμό κατανάλωσης του κόσμου, παρ΄ ότι οι μετανάστες αυτοί δεν πετυχαίνουν εύκολα και γρήγορα τον πλουτισμό. Μεταξύ των αναπτυσσόμενων χωρών που θέλουν να αυξήσουν την κατά κεφαλή κατανάλωση είναι η Κίνα. Έχει την πιο γρήγορα αναπτυσσόμενη οικονομία και το 1,3 δισ. των Κινέζων ελπίζουν κάποτε να ξοδεύουν όσα οι Αμερικανοί. Το ίδιο θέλει και η Ινδία, με την ανάλογη επιβάρυνση στις φυσικές πηγές και τη σταδιακή εξάλειψή τους.
Εάν όλος ο αναπτυσσόμενος κόσμος ξαφνικά φτάσει τη Δύση στην κατανάλωση θα είναι σαν να ζουν πάνω στον πλανήτη 72 δισ. άνθρωποι. Και φυσικά, οι Δυτικοί δεν μπορούμε να πούμε στους υπόλοιπους να μην προσπαθούν να φθάσουν το δικό μας βιοτικό επίπεδο.
Ο Τζάρεντ Ντάιαμοντ είναι καθηγητής Γεωγραφίας του Πανεπιστημίου της Καλιφόρνιας.

Να σταματήσουμε την υπερκατανάλωση

Ιδού οι ένοχοι: 32 φορές περισσότερα καταναλώνει ένας Δυτικός από έναν κάτοικο του αναπτυσσόμενου κόσμου

Η ΜΟΝΑΔΙΚΗ ΛΥΣΗ είναι να εξισωθούν οι ρυθμοί κατανάλωσης, με περιορισμό των όσων απολαμβάνουμε εμείς οι Δυτικοί. Μπορεί σαν πρώτη σκέψη να αντιδρούμε, όμως εκεί θα καταλήξουμε: είτε το κάνουμε εθελοντικά είτε αναγκαστούμε κάποια στιγμή στο, όχι πολύ μακρινό, μέλλον. Άλλωστε, μεγάλο κομμάτι των όσων καταναλώνουμε είναι ουσιαστικά άχρηστα και δεν συμβάλλουν στη βελτίωση της ποιότητας της ζωής μας. Οι τάσεις το δείχνουν ξεκάθαρα: μέχρι το τέλος της ζωής μας θα καταναλώνουμε (εκόντες ή άκοντες) λιγότερα απ΄ όσα καταναλώνουμε σήμερα. Κι αυτό σημαίνει ότι υπάρχει λύση στο πρόβλημά μας.

Οι αριθμοί

Αν όλοι καταναλώναμε όσο οι Δυτικοί, θα ήταν σαν να ζουν πάνω στον πλανήτη 72 δισεκατομμύρια άνθρωποι.
 (Πηγή: http://www.vlioras.gr/Philologia/Composition/Katanalosi.htm)

 

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου