ΟΔΥΣΣΕΑΣ ΕΛΥΤΗΣ - "ΤΑ ΡΩ ΤΟΥ ΕΡΩΤΑ"

ΟΛΑ ΤΑ ΠΗΡΕ ΤΟ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ 

Όλα τα πήρε το καλοκαίρι
    τ' άγριο μαλλί σου στην τρικυμία
    το ραντεβού μας η ώρα μία
Όλα τα πήρε το καλοκαίρι
    τα μαύρα μάτια σου το μαντίλι
    την εκκλησούλα με το καντήλι
Όλα τα πήρε το καλοκαίρι
    κι εμάς τους δύο χέρι με χέρι 

Όλα τα πήρε το καλοκαίρι
    με τα μισόλογα τα σβησμένα
    τα καραβόπανα τα σχισμένα
Μες στις αφρόσκονες και τα φύκια
    όλα τα πήρε τα πήγε πέρα
    τους όρκους που έτρεμαν στον αέρα
Όλα τα πήρε το καλοκαίρι
    κι εμάς τους δύο χέρι με χέρι.

 (Από τη συλλογή "ΤΑ ΡΩ ΤΟΥ ΕΡΩΤΑ") 

ΤΟ ΠΑΡΑΠΟΝΟ 

Εδώ στου δρόμου τα μισά
    έφτασε η ώρα να το πω
’λλα είν' εκείνα που αγαπώ
    γι' αλλού γι' αλλού ξεκίνησα 

Στ' αληθινά στα ψεύτικα
    το λέω και τ' ομολογώ
Σαν να 'μουν άλλος κι όχι εγώ
    μες στη ζωή πορεύτηκα 

Όσο κι αν κανείς προσέχει
    όσο κι αν τα κυνηγά
Πάντα πάντα θα 'ναι αργά
    δεύτερη ζωή δεν έχει.

(Από τη συλλογή "ΤΑ ΡΩ ΤΟΥ ΕΡΩΤΑ")  

ΜΙΚΡΕΣ ΚΥΚΛΑΔΕΣ

ΜΑΡΙΝΑ 

Δώσε μου δυόσμο να μυρίσω
    λουίζα και βασιλικό
Μαζί μ' αυτά να σε φιλήσω
    και τι να πρωτοθυμηθώ 

Τη βρύση με τα περιστέρια
    των Αρχαγγέλων το σπαθί
Το περιβόλι με τ' αστέρια
    και το πηγάδι το βαθύ 

Τις νύχτες που σε σεργιανούσα
    στην άλλη ν άκρη τ' ουρανού
Και ν' ανεβαίνεις σε θωρούσα
    σαν αδελφή του Αυγερινού 

    Μαρίνα πράσινό μου αστέρι
Μαρίνα φως του Αυγερινού
    Μαρίνα μου άγριο περιστέρι
και κρίνο του καλοκαιριού.

(Από τη συλλογή "ΤΑ ΡΩ ΤΟΥ ΕΡΩΤΑ") 

ΤΟΥ ΜΙΚΡΟΥ ΒΟΡΙΑ  

Του μικρού Βοριά παράγγειλα
    να 'ναι καλό παιδάκι
Μη μου χτυπάει πορτόφυλλα
    και στο παραθυράκι 

Γιατί στο σπίτι που αγρυπνώ
    η αγάπη μου πεθαίνει
Και μες στα δάκρυα την κοιτώ
    που μόλις ανασαίνει 

Με πιάνει το παράπονο
    γιατί στον κόσμο αυτόνα
Τα καλοκαίρια τα 'χασα
    κι έφτασα στο χειμώνα 

Σαν το καράβι που άνοιξε
    τ' άρμενα κι αλαργεύει
θωρώ να χάνονται οι στεριές
    κι ο κόσμος λιγοστεύει 

Γεια σας περβόλια γεια σας ρεματιές
    γεια σας φιλιά και γεια σας αγκαλιές
Γεια σας οι κάβοι κι οι ξανθοί γιαλοί
    γεια σας οι όρκοι οι παντοτινοί. 

 (Από τη συλλογή "ΤΑ ΡΩ ΤΟΥ ΕΡΩΤΑ")  

ΤΟ ΘΑΛΑΣΣΙΝΟ ΤΡΙΦΥΛΛΙ 

Μια φορά στα χίλια χρόνια
    του πελάγου τα τελώνια
Μες στα σκοτεινά τα φύκια
    μες στα πράσινα χαλίκια
Το φυτεύουνε και βγαίνει
    πριν ο ήλιος ανατείλει
Το μαγεύουνε και βγαίνει
    το θαλασσινό τριφύλλι

Κι όποιος το 'βρει δεν πεθαίνει
    κι όποίος το 'βρει δεν πεθαίνει

Μια φορά στα χίλια χρόνια
    κελαηδούν αλλιώς τ' αηδόνια
Δε γελάνε μήτε κλαίνε
    μόνο λένε μόνο λένε:
-Μια φορ&ά στα χίλια χρόνια
    γίνεται η αγάπη αιώνια
Να 'χεις τύχη να 'χεις τύχη
    κι η χρονιά να σου πετύχει

Κι από τ' ουρανού τα μέρη
    την αγάπη να σου φέρει

Το θαλασσινό τριφύλλι
    ποιος θα βρει να μου το στείλει
Ποιος θα βρει να μου το στείλει
    το θαλασσινό τριφύλλι.

(Από τη συλλογή "ΤΑ ΡΩ ΤΟΥ ΕΡΩΤΑ")  

ΤΟ ΜΑΓΙΣΣΑΚΙ 

Από τους χρόνους τους παλιούς                 το 'χω βαθύ μεράκι
    να βγω στις πέρα θάλασσες                    να βρω το Μαγισσάκι 

Τ' άπιαστο σαν αερικό                                 στην εμορφιά του Μάης
    που αν κάνεις να τον μυριστείς               αλίμονο σου -εκάης 

Έβγα έβγα Μαγισσάκι                                Τι ζουμπούλια και τι κρίνα
    χτύπα χτύπα το ραβδάκι                               Τι κι ετούτα τι κι εκείνα
Ντο και ρε και μι και φα                              Ντο και ρε και φα και μι
    μες στα ροζ τα σύννεφα                              φούχτα μου και δύναμη 

Ποιος θα μου δώκει δύναμη                       κι ένα μακρύ καμάκι
    να βγω στις πέρα θάλασσες                        να βρω το Μαγισσάκι
Που 'ναι σπηλιά του ο ουρανός                   άγγελος η μαμά του
    κι αφρός το φουστανάκι του                        στην άκρια του κυμάτου  

Χτύπα χτύπα το ραβδάκι                             Τα παπιά και τα βαπόρια
    χύνε το νερό στ' αυλάκι                               παν μαζί και πάνε χώρια 
Φα και ρε και μι και ντο                            Έξι τέσσερα κι οχτώ
    μες στο μπλε το ξάγναντο                          γούρι μου και φυλαχτό 

Ανοίξτε πύλες κι εκκλησιές                       ν' ανάψω ένα κεράκι
    να κάνει θαύμα στα κρυφά                        για με το Μαγισσάκι 

Που να κοιμάμαι ξυπνητός                        να τρέχω ξαπλωμένος
    και να με λεν χωρίς καρδιά                       μα να 'μ' ερωτευμένος. 

(Από τη συλλογή "ΤΑ ΡΩ ΤΟΥ ΕΡΩΤΑ")   

 

 ΤΑ ΤΖΙΤΖΙΚΙΑ 

Η Παναγιά το πέλαγο
    κρατούσε στην ποδιά της
Τη Σίκινο την Αμοργό
    και τ' άλλα τα παιδιά της 

Από την άκρη του καιρού
    και πίσω απ' τους χειμώνες
’κουγα σφύριζε η μπουρού
    κι έβγαιναν οι Γοργόνες 

Κι εγώ μέσα στους αχινούς
    στις γούβες στ' αρμυρίκια
Σαν τους παλιούς θαλασσινούς
    ρωτούσα τα τζιτζίκια: 

Ε σεις τζιτζίκια μου άγγελοι
    γεια σας κι η ώρα η καλή
Ο βασιλιάς ο Ήλιος ζει;
    κι 'ολ' αποκρίνονταν μαζί: 

-Ζει ζει ζει ζει ζει ζει ζει ζει. 

(Από τη συλλογή "ΤΑ ΡΩ ΤΟΥ ΕΡΩΤΑ")   

ΤΟ ΔΕΛΦΙΝΟΚΟΡΙΤΣΟ 

Εκεί στης Ύδρας τ' ανοιχτά και των Σπετσώ
    να σου μπροστά μου ένα δελφινοκόριτσο 

Μωρέ του λέω που 'ν' το μεσοφόρι σου
    έτσι γυμνούλι πάς να βρεις τ' αγόρι σου; 

Αγόρι εγώ δεν έχω μου αποκρίνεται
    βγήκα μια τσάρκα για να δω τι γίνεται 

Δίνει βουτιά στα κύματα και χάνεται
    ξανανεβαίνει κι απ' τη βάρκα πιάνεται 

Θε μου συχώρεσε μου σκύβω για να δω
    κι ένα φιλί μου δίνει το παλιόπαιδο 

Σαν λεμονιά τα στήθη του μυρίζουνε
    κι όλα τα μπλε στα μάτια του γυαλίζουνε

Χάιντε μωρό μου ανέβα και κινήσαμε
    πέντε φορές τους ουρανούς γυρίσαμε. 

(Από τη συλλογή "ΤΑ ΡΩ ΤΟΥ ΕΡΩΤΑ")